Πότε γράφεται ένα ποίημα Όταν θα έχει τακτοποιηθεί μια βιβλιοθήκη μια ντουλάπα με ρούχα παλιά μια αποθήκη ξεχασμένη από καιρό Όταν θα έχει επισκευαστεί μια πόρτα που τρίζει…
Τόσες επισκέψεις σε βραδινές δημοπρασίες ψυχών κουβέντες ανούσιες με το πορτραίτο του Ντόριαν κανείς δεν έδειξε να μετανοεί για την απώλεια. Ούτε όταν ο θάνατος πανηγύριζε γιατί τους είχε όλους…
Τούτο το καλοκαίρι, ήταν ο πιο ανυποψίαστος και αθώος ερωτικός μονόλογος. Λιτός απόηχος, του σκεπτικισμού και της προσδοκίας. * Περατάρης σε ανοιχτές στράτες ο ήλιος στέγνωνε τη γη και έχανε ο ουρανός το χρώμα, την…
Στην αποθήκη αραχνιασμένες στέκονται μπαταρίες για πέταμα πια· την κάναν τη δουλειά τους, βέβαια, στριμώχτηκαν στην πλάτη ντραμίστα που τα ντραμς του έπαιζε για τα μάτια κούκλας ξανθιάς καήκανε στην…
Μ’ αυτά που λέω τα σ’ αγαπώ και τέτοια δυσφορείς λες βαρύγδουπα πως είναι. Γι’ αυτό όταν δύο σ’ αγαπώ τα πόδια τέντωσαν με δύναμη κάνοντας κούνια στα φιλιά μας…
Το όνειρο Αμφίβιο πληγωμένο, ανθρωποφάγο Έλαμνα προς τη δόξα, σαν Ελλάδα. Έλαμνα, θείο, χωρίς είδωλο Κλεισμένο στα νερά. Στις ασυνάρτητες φολίδες μου Άναβαν αδιάκοπα Μαχών σκηνές εναλλασσόμενες. Κομμάτια…
ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ο κόπος είναι ο φόρος του σώματος ο νόστος ο καρπός της επιθυμίας η ομορφιά το δώρο του κόσμου ο λόγος το έργο του μυαλού η…
24, Τρίτη Συμεών Θαυματοστορείτου (το όνειρο) Μαύρο τυφλό χωρίς σφυγμό. Enter. Σπινθήρας νου. Υδρόβιο. Πουλί. Θηλαστικό. Μεγάλο, τρομαγμένο τρωκτικό του χρόνου. Save. Εγκατάσταση συγκάτοικου. Όλων…
Ήμουν ανάσα. Δεν είχα θέμα, δεν είχα πρόθεση και κατάληξη – μα κατέληξα ρήμα, ένα ακόμα, που εκμισθώνει την ενεργητική ή την παθητική φωνή του στην…
Ηλιοβασίλεμα Το ηλιοβασίλεμα δικαιώνει Ακόμα μια χαμένη μέρα Στο άγχος τής βιοπάλης Στον αγώνα τής επιβίωσης Στην καταναλωτική μανία Για πράγματα περιττά Καλοδιαφημισμένα ωστόσο. Στην ξεπλυμένη μνήμη Τα θαλασσόκρινα…
Ιδού της όασης ο νερένιος κήπος στις εσχατιές του χρόνου μια καμήλα στην πλάτη κουβαλά τη νύχτα και μια άλλη τη μέρα φέρνει που αχνοφαίνεται Ιδού του καταρράκτη ο…
Αυγουστιάτικο Όσο πλησίαζε η δεκάτη τετάρτη του φεγγαριού, εσύ σίμωνες. ώσπου λύθηκε η ψυχή και γείραμε στην ανάμνηση ν’ αγκαλιαστούμε.
