Κλεοπάτρα Λυμπέρη: ένα ποίημα

Η ΔΗΜΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΠΙ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ                    Στον Ν.Β.   Εν αρχή ήταν η αρχή βγαίνοντας διστακτικά μέσα απ' το τίποτα: από ένα στρώμα σκοταδιού παχύ με κηλίδες κόκκινες, όπως π.χ.…

0 Comments

Μάρθα Ζιώγα: ένα ποίημα

Η  ΓΛΥΚΕΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ   Όταν το γκρίζο αγκαλιάσει το στερέωμα και η βροχή νοτίσει το χορτάρι οι άνθρωποι χαίρονται κρυφά.   Μέσα στην ησυχία και την γλυκειά προσμονή…

0 Comments

Δημήτρης Γαβαλάς: ένα ποίημα

ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΗ ΑΓΑΠΗ/ ΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ   “Σε αγαπώ απροσδιόριστα” είπες. Ακόμα δεν ήξερα ποιος μιλούσε σε ποιον.   Είκοσι χρόνια κάποιος Σε περιμένει προσηλωμένος ίσως να ήμουν εγώ γνώριζα πως θα έρθεις.…

0 Comments

Γιάννης Κονδυλόπουλος: ένα ποίημα

Στον τελευταίο σταθμό της δεκαετίας ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες (…) Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν. Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός, Ποιήματα, Ίκαρος   Τριάντα μία Δεκεμβρίου. Έντεκα…

0 Comments

Δημήτρης Γαβαλάς: ένα ποίημα για το Πολυτεχνείο

REQUIEM   Ι. Για το Αγόρι   Ξεχύθηκαν από κατοπτρισμένα ύψη ρεύματα υδάτινα χτυπώντας ανοιγμένα στήθια. Ζητούν να μας συντρίψουν. Βρυχήθηκαν μαύρα σύννεφα καταιγίδας παράλογης. Μας κεραύνωσαν. Σείστηκαν πλάκες κάτω…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: ένα ποίημα

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ... Κλείνω τα φυλλωσσιές των  δέντρων- σαν κουρτίνες απόγευμα- να σκοτεινιάσει γρήγορα Ώρα να μαζευτούμε σπίτι προτού ξεκινήσουν οι προγραφές Τη μέρα ο εγκλεισμός είναι μαρτύριο το φάντασμα αγριεμένο κυνηγάει…

0 Comments