Η ΠΡΙΜΑΝΤΟΝΑ   Βγήκε στο μπαλκόνι. Έριξε μια κλεφτή ματιά στο κοινό της. Χαμογέλασε. Κοίταξε μπροστά και κάρφωσε την κορυφή του απέναντι λόφου, για νά´χει ένα σταθερό σημείο αναφοράς.  …

Ονειρικό                         Ι Ηλιοστάλαγμα φωτεινά νερά έμψυχες ομορφιές σχεδόν γυμνές παιχνιδίζουν.   Έσβησαν.   ΙΙ Ποτάμι ξεχειλισμένο νερά στους δρόμους περιγελάνε τα έργα των ανθρώπων.   Πάνε πέταξαν κιόλας μακριά.…

Η ζυγαριά και η  τράπουλα Στην πύλη του Παράδεισου,  Τον κέρδισε στο χαρτοπαίγνιο.  Γελώντας καλοκάγαθα, Εκείνος κατένευσε ν’ ανταποδώσει τη φιλοξενία, να τον δεχτεί για να συγκατοικήσουν,  ώς και να…

Τ Ρ Α Π Ο Υ Λ Α   Ταξιδεύεις με το χρόνο στους ώμους τι κουβεντιάζετε οι δυο σας; αυτός με την άσεμνη τράπουλα σου ανοιγοκλείνει τη ζωή κι…

ΜΝΗΜΗ                         Σκύβω στης Μνήμης τα νερά τα διάφανα                   εκεί που η μορφή σου δεν μπορεί να μου ξεφύγει.                                  Το βλέμμα σου ακτίνα λέιζερ                             διαπερνά τη μνήμη…

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Κάποιες στιγμές περνούν και φεύγουν χωρίς να χάνονται, ακουμπώντας πάνω μας, περνούν μέσα μας. Υπνωτίζουν τη μέρα. Τη νύχτα κρύβονται στο κρεβάτι λοιδορώντας τα όνειρα ή πάλι σαρκάζουν…

Ο Στανισλάφσκι και η Μέθοδος COVID 19   Άκου πώς τρίζουν  τα κοκαλάκια  του Στανισλάφσκι!   Τώρα, που σώπασε το τρίξιμο του σανιδιού μα όχι και το θέατρο.   Πώς…

ΑΡΜΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ Εκπληκτικό το θέαμα Το έβλεπες στα μάτια των περισσοτέρων. Τάφρος βάθους πολλών μέτρων τροποποιήθηκε. ΄Ενα κλουβί για το λιοντάρι. Κατακαλόκαιρο, ω! του θαύματος, ένας ανεμιστήρας στη γωνία…

ΣΗΜΕΙΑ   Φωτιά πάνω στήν προηγούμενη φωτιά τί ἄλλο νά κάψει νεροποντές κι ἀτέλειωτες νεροσυρμές τοῦ βίου νά σέ τραβᾶνε ὥς τά ἔσχατα πηγάδια τῆς σιωπῆς. Κι ἄν λέν πώς…

Επιμελώς    Είμαι εδώ να σας θυμίζω, όσα θέλετε επιμελώς να ξεχάσετε    Τα μυστικά κρύφτηκαν σε εκείνα τα χρόνια, όμως  τα κράτησα σφιχτά  κλειστές οι χούφτες, να μην χαθούν…

Παντομίμα Τα παιδιά ακροπατούν Ισορροπούν με τσακίσματα Στην τεντωμένη μελωδική γραμμή Ανοίγουν τα φτερά τους Με ελπίδα Μήπως χωρέσουν μέσα τους Όλο τον κόσμο   Παρακολουθώ από κάποια απόσταση Λαθραίος…

Το πικραμένο νερό   Ήρθανε πάλι απρόσμενοι και βάρβαροι επισκέπτες Και μου χαράξαν το κορμί και το μυαλό Και να ‘μαι τώρα  κορμός χαραγμένος εγώ Κάτι σαν δάκρυ  να στάζω…