Βάλτερ Πούχνερ: Το ανώφελο της ποίησης
Από τα ποιήματα δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν εννοώ αυτό που λίγοι το κατάφεραν Αλλά εκείνα τα κενά ανάμεσα στις πτήσεις Που δίποδα φτεροκοπάμε με ή χωρίς φτερά Στο χώμα-…
Από τα ποιήματα δεν μπορείς να ζήσεις. Δεν εννοώ αυτό που λίγοι το κατάφεραν Αλλά εκείνα τα κενά ανάμεσα στις πτήσεις Που δίποδα φτεροκοπάμε με ή χωρίς φτερά Στο χώμα-…
ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΓΑΡ Στο πρώτο σου βήμα, μ’ εκείνο το καθάριο και βέβαιο βλέμμα, γύρισα την πρώτη μου σελίδα. Την πρώτη φορά που αμήχανα πρόφερα μισόλογα με κόμπους, μου έγνεψες την…
Την μια , την χλεύαζαν από παιδί, που μάζευε ζιζάνια απ’ τους αγρούς κι όλο στοργή, τα μεταφύτευε στον κήπο κι ετοίμαζε ποτά, πικρά και δύσοσμα. Την άλλην όμως την…
Ήμουν «υπότιμος» εκπαιδευτικός, αφού δεν πρόλαβα να πάρω διδακτορικό τότε «…
V / ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ Τα άλλα νησιά στο βάθος του πελάγου προσμένουν την ανάδυση Ο άνεμος βρίσκεται παντού. Παίρνει δρόμο ποταμού με πικροδάφνες και πικραίνεται παίρνει δρόμο του…
ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ‘ΓΔΥΣΟΥ’ Είπα στην Ποίηση ‘γδύσου’ βγάλε τα φκιασίδια έλα μαζί μου στους βουερούς δρόμους τις μεγάλες σιωπές. Κάποτε περπάτησα στα περιβόλια κάτω από δέντρα με…
Ο Τιτανικός Ένα βουνό, ταξίδι στον ωκεανό πνίγει το φόβο τον αιώνιο της θάλασσας Άνθρωποι πάνω του, όμοιοι θεοί Ραίνει με φως τα σκότη τα απύθμενα σχίζει το άγνωστο γλιστρώντας…
ΑΠΟΓΡΑΦΗ «Το ξύλο αυτό που δρόσιζε το μέτωπό μου τις ώρες που το μεσημέρι πύρωνε τις φλέβες σε ξένα χέρια θέλει ανθίσει.» Γιώργος Σεφέρης, Το ναυάγιο της «Κίχλης» Τον καιρό…
ΤΟ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ Αιχμάλωτη στο κάδρο μένει ακόμα η στιγμή. Μα κάποτε μπορεί και ξεγλιστράει. Τρέχει τότε στον τοίχο, Στάζει στο πάτωμα. Απλώνεται στα έπιπλα, στα χαλιά, στα ρούχα. Εκεί συναντάει…
Φτηνό το φως, φτηνά μαγαζιά, φτηνότερα λόγια. Άλλοι έφυγαν, άλλοι κοιμούνται, άλλοι πεθάνανε. Κι αυτοί κι εκείνοι το ίδιο γερνάνε. Εσύ αρνήθηκες τον γενικό κανόνα. Άφησες πλαγιασμένο στο κρεβάτι σου…
Μα τι Πρωτομαγιά κι αυτή, αλλιώτικη απ’ τις άλλες. Του κήπου μου οι μυρωδιές κι οι μαργαρίτες στις αυλές, γεμάτες απορία: Πού είναι η Κυρία; οι παπαρούνες μου κι αυτές…
Σε κόκκινη αγκαλιά ανθίζει το χαμόγελο στο θάνατο που αφειδώς σκορπίζεται δείχνει τα δόντια του ενώ γύρω οργιάζει η φύση κι εξακοντίζεται το Φως στα πιο βαθιά σκοτάδια. Σπίνοι πάνω…