Αιμιλία Βλαχογιάννη: Ένα ποίημα

Το καθ' ημέραν θαύμα Μισόκλειστο το παντζούρι. Άρνηση και κατάφαση μαζί. Στατική ανάγνωση του παρελθόντος. Λάθη σωρός, ντανιασμένα τα πίνουν κατανυκτικά, παρέα με τη νοσταλγική αναπόληση σε χρυσαφένιες αγκαλιές, τις πιο…

0 Comments

Βίκυ Κρούσκα: ένα ποίημα

Ρωγμή   Ξύπνησα διαμελισμένη γύρω μου πρόσωπα αγαπημένα ξεθώριαζε το θάλπος της καρδιάς κιότεψαν τα όνειρα και γείραν στα λευκά σεντόνια ποιο τέλος ροκάνισε την ψυχή μου ούτε που κατάλαβα…

0 Comments

Δημήτρης Λούλος: “Ούτω αι πόλεις απόλλυνται»

Πλοκάμια πελώριου χταποδιού χτυπούν στα μέσα του ατέλειωτου καλοκαιριού τα τρικυμισμένα νερά ενός κόσμου που φθίνει. Έσμιξε το γαλανό της θάλασσας με το σκοτεινό του νυχτερινού ουρανού σε απροσδιόριστα ρεύματα…

0 Comments