Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος: Πέντε χαικού
I Δεν άναψες φως στη σκοτεινή κάμαρη. Μέσα σου ψάχνεις. ΙΙ Διάβασα πολύ. Όμως ποτέ δεν αρκεί. Χρόνε σε μισώ. ΙΙΙ ΄Ομορφη φύση…
I Δεν άναψες φως στη σκοτεινή κάμαρη. Μέσα σου ψάχνεις. ΙΙ Διάβασα πολύ. Όμως ποτέ δεν αρκεί. Χρόνε σε μισώ. ΙΙΙ ΄Ομορφη φύση…
ΕΙΚΟΝΑ Πυρροί –κατάπυρροι πάνω σε άσπρο φόντο οι σταυροί μηνύματα θανάτου και ζωής στου πλοίου τις καμπίνες -αλώνια μαρμαρένια – με δόντια και με νύχια η άνιση αναμέτρηση κι από…
Εγκλεισμός Ανούσιος κορεσμός Όνειρο λάγνο η Άνοιξη Και συ ζητάς τ΄αδύνατα Γιατί είναι η ποίηση μια τρυφερή ρωγμή Και μπορεί-κάθε στιγμή- τη μοναξιά να χαϊδεύει (Ενώ ταυτόχρονα στα…
Ένα ημερολόγιο επιδημίας Με βαθειά επιείκεια στη διαβάθμιση του τρόμου Ανεμοδείχτης η γεωγραφία του βυθού Χωρίς αποτυπώματα και βολικές εξηγήσεις Μια αβεβαιότητα μεταδίδεται αστραπιαία Σαν προσπάθεια επιβολής πειθαρχίας Ανακατεύοντας την…
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΛΙ Γεράματα, μα ο απύθμενος λειμώνας των χυμών οδηγεί τους αδένες σε μια κοσμική μετουσίωση δίχως ηλικιακές αφορμές και επιφυλάξεις• ο έρωτας είναι πουλί και ο χειμώνας…
Αν-ασφάλεια Όσο με κοιτάζεις βαθιά στα μάτια θα σε κοιτάζω απεγνωσμένα ώσπου ν’ απομείνουν ζωντανές οι μύχιες σιωπές σου επάνω μου… Όπως η βροχή ποτίζει τα όνειρα εγώ θα καίγομαι…
Πρόλογος Για σας όλες που σας έχουνε αγαπήσει και που σας αγαπούν ακόμα, εικόνα φυλαγμένη στο άδυτο μέσα της ψυχής, καθώς κούπα κρασί καταμεσής ενός…
Χώρα μακρινή Ανεξερεύνητή μου χώρα μακρινή Την κάθε μέρα σχεδιάζω Πώς θα φτάσω στις ακτές σου. Χαράζω χάρτες διαδρομές απ’ την αρχή Με πλούσια χλόη γη και ανθρώπους με…
ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Στη μνήμη του Χριστόφορου Λιοντάκη Αλήθεια, τι να γίνεται, όταν ένας ποιητής πεθαίνει; Παραδείγματος χάρη, εκείνο το πελώριο φτερό που χρόνια φώλιαζε στη ραχοκοκαλιά…
Την άνοιξη εκείνη, έπιναν το κρασί νερωμένο (ενίοτε με πάγο), και τον έρωτα πασπαλισμένο με λεκτικές φιοριτούρες. Πίσω από την πόρτα που έμοιαζε ανοιγμένη, δεν υπήρχε τίποτα …
Απλότητα Χαθήκαμε Θεέ μου Μες στην απλότητα των γραμμών σου. Μπερδευτήκαμε. Φτιάξαμε δαιδαλώδεις δρόμους και λαβύρινθους. Γράψαμε λέξεις άψυχες και ήχους σκοτεινούς επινοήσαμε μήπως σε…
Η μπάλα Ένας μεγάλος κύκλος πρόβαλε με χαρά Ξαφνικά μάλλον Από το πουθενά δεν λες καλύτερα; Ωραία ήταν! Και μετά μικρά κυκλάκια φάνηκαν Το ένα μέσα στο άλλο Ομόκεντρα…