Της πανδημίας   Εκείνες τις τις μέρες, ένας παλιάτσος, φορώντας κορώνα, περιγελούσε το γένος των ανθρώπων. Τρένα νυχτερινά, μετέφεραν κοιμισμένους ταξιδιώτες σε άγνωστους προορισμούς,    

               I Δεν άναψες φως στη σκοτεινή κάμαρη. Μέσα σου ψάχνεις. ΙΙ Διάβασα πολύ. Όμως ποτέ δεν αρκεί. Χρόνε σε μισώ. ΙΙΙ ΄Ομορφη φύση…

ΕΙΚΟΝΑ Πυρροί –κατάπυρροι πάνω σε άσπρο φόντο οι σταυροί μηνύματα θανάτου και ζωής στου πλοίου τις καμπίνες -αλώνια μαρμαρένια – με δόντια και με νύχια η άνιση αναμέτρηση κι από…

 Εγκλεισμός Ανούσιος κορεσμός Όνειρο λάγνο η Άνοιξη Και συ ζητάς τ΄αδύνατα   Γιατί είναι  η ποίηση μια τρυφερή ρωγμή Και μπορεί-κάθε στιγμή- τη μοναξιά να χαϊδεύει   (Ενώ ταυτόχρονα στα…

Ένα ημερολόγιο επιδημίας Με βαθειά επιείκεια  στη διαβάθμιση του τρόμου Ανεμοδείχτης η γεωγραφία του βυθού Χωρίς αποτυπώματα και βολικές εξηγήσεις Μια αβεβαιότητα μεταδίδεται αστραπιαία Σαν προσπάθεια επιβολής πειθαρχίας Ανακατεύοντας την…

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥΛΙ Γεράματα, μα ο απύθμενος λειμώνας των χυμών οδηγεί τους αδένες σε μια κοσμική μετουσίωση δίχως ηλικιακές αφορμές και επιφυλάξεις• ο έρωτας είναι πουλί και ο χειμώνας…

Αν-ασφάλεια Όσο με κοιτάζεις βαθιά στα μάτια θα σε κοιτάζω απεγνωσμένα ώσπου ν’ απομείνουν ζωντανές οι μύχιες σιωπές σου επάνω μου… Όπως η βροχή ποτίζει τα όνειρα εγώ θα καίγομαι…

Χώρα μακρινή   Ανεξερεύνητή μου χώρα μακρινή Την κάθε μέρα σχεδιάζω Πώς θα φτάσω στις ακτές σου. Χαράζω χάρτες διαδρομές απ’ την αρχή Με πλούσια χλόη γη και ανθρώπους με…

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ                                                                        Στη μνήμη του Χριστόφορου Λιοντάκη    Αλήθεια, τι να γίνεται, όταν ένας ποιητής πεθαίνει; Παραδείγματος χάρη, εκείνο το πελώριο φτερό που χρόνια φώλιαζε στη ραχοκοκαλιά…

         Απλότητα   Χαθήκαμε Θεέ μου Μες στην απλότητα των γραμμών σου. Μπερδευτήκαμε. Φτιάξαμε δαιδαλώδεις δρόμους και λαβύρινθους. Γράψαμε λέξεις άψυχες και  ήχους σκοτεινούς επινοήσαμε μήπως σε…