Κυριάκος Χαραλαμπίδης: Ένα ποίημα           

ΛΟΓΩ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ   Πολύ καλή, εξ ουρανού δοσμένη ετούτη η καλλίδωρη κακοκαιρία. Προσφέρει τ’ αναγκαίο πρόσχημα παράκαμψης ως προς την παραβίαση των συνόρων στη θάλασσά μας, που γι’ αυτήν θα…

0 Comments

Μαρία Γεωργαλά: Χαμόγελο

Πόσο ζηλεύω το ανέμελο χαμόγελό σου.  Καθησυχάζει τις καθημερινές μου περιπολίες, στους στενούς διαδρόμους της αέναης καταστροφής. Η πόλη αναθαρρεύει για λίγο από τις δολοφονίες. Μέσα από το ανέμελο χαμόγελό…

0 Comments

Τασούλα Καραγεωργίου: Η γάτα του σχολείου μας

Νωχελικά στη σκονισμένην αρχειοθήκη ξαπλωμένη πάντα στο μάθημα προσέχει σιωπηλά ανοιγοκλείνοντας αργά τα νυσταλέα της μάτια.   Η φοίτησή της θεωρήθηκε ως εκ τούτου ανελλιπής και η διαγωγή «ἥν ἐπεδείξατο»…

0 Comments

π. Παναγιώτης Καποδίστριας : Οι Γάτες της Αρχαίας Εφέσου

Οι Γάτες της Αρχαίας Εφέσου «φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ώρας δύο κραζόντωνˑ μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων»                                                              (Πράξεις 19,34)   Είδες τις γάτες αγέρωχες εδώ κι εκεί…

0 Comments

Νάσα Παταπίου Ένα ποίημα

ΕΡΩΣ ΓΛΥΚΥΠΙΚΡΟΝ ΑΜΑΧΑΝΟΝ ΟΡΠΕΤΟΝ   Καθόμουν μόνη Μόνη Και σκεφτόμουν τον έρωτα Τη μόνη αλήθεια Στον επάνω Και στον κάτω κόσμο Κι έφευγα μες στο χρόνο Και πορευόμουν Προς την…

1 Comment