Κυριάκος Χαραλαμπίδης: Ένα ποίημα
ΛΟΓΩ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ Πολύ καλή, εξ ουρανού δοσμένη ετούτη η καλλίδωρη κακοκαιρία. Προσφέρει τ’ αναγκαίο πρόσχημα παράκαμψης ως προς την παραβίαση των συνόρων στη θάλασσά μας, που γι’ αυτήν θα…
ΛΟΓΩ ΚΑΚΟΚΑΙΡΙΑΣ Πολύ καλή, εξ ουρανού δοσμένη ετούτη η καλλίδωρη κακοκαιρία. Προσφέρει τ’ αναγκαίο πρόσχημα παράκαμψης ως προς την παραβίαση των συνόρων στη θάλασσά μας, που γι’ αυτήν θα…
Ράγισε ο ουρανός και το πλευρό μου ακούμπησε στον τοίχο Σου αποκαμωμένο. Ίσως αν άπλωνες το χέρι, είπες Εσύ. Άλλο φτωχός κι άλλο ζητιάνος, Κύριε αποκρίθηκα. Και το κουτί στα…
ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΣΚΕΥΗ Ό, τι και αν αγγίζω κόβομαι. Όλα απέκτησαν αιχμές. Και με τον άνεμο ματώνω Για ορατές καταστροφές Κι αόρατες οδύνες. Μέσα στην άχνη Και την…
ΕΣΥ, ΓΙΓΑΝΤΑ, που σηκώνεις Στα εξάρματα των ώμων σου Όλο το βάρος του κόσμου Με τα βουνά, τα πουλιά, τους θεούς Με τους βυθούς της θάλασσας Των βράχων τους γκρεμούς…
Τώρα που οι μέρες μεγαλώνουν Tώρα που οι μέρες μεγαλώνουν, ίσως χωρέσουνε την εκκωφαντική ηχώ από το μισοτελειωμένο παραμύθι που το μονολογείς μουρμουριστά, πάλι και πάλι. Ίσως και να …
Πόσο ζηλεύω το ανέμελο χαμόγελό σου. Καθησυχάζει τις καθημερινές μου περιπολίες, στους στενούς διαδρόμους της αέναης καταστροφής. Η πόλη αναθαρρεύει για λίγο από τις δολοφονίες. Μέσα από το ανέμελο χαμόγελό…
Νωχελικά στη σκονισμένην αρχειοθήκη ξαπλωμένη πάντα στο μάθημα προσέχει σιωπηλά ανοιγοκλείνοντας αργά τα νυσταλέα της μάτια. Η φοίτησή της θεωρήθηκε ως εκ τούτου ανελλιπής και η διαγωγή «ἥν ἐπεδείξατο»…
Οι Γάτες της Αρχαίας Εφέσου «φωνή εγένετο μία εκ πάντων, ως επί ώρας δύο κραζόντωνˑ μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων» (Πράξεις 19,34) Είδες τις γάτες αγέρωχες εδώ κι εκεί…
Η γάτα (Στο σημείο αυτό, μια γάτα μαύρη κι άσπρη φαίνεται να ’ρχεται απ’ το μαύρο. Διασχίζει αφηρημένα, ήσυχα, τον παρελθόντα χώρο. Ο λεπτουργός την νιώθει και ταράζεται. Η γάτα…
ΕΡΩΣ ΓΛΥΚΥΠΙΚΡΟΝ ΑΜΑΧΑΝΟΝ ΟΡΠΕΤΟΝ Καθόμουν μόνη Μόνη Και σκεφτόμουν τον έρωτα Τη μόνη αλήθεια Στον επάνω Και στον κάτω κόσμο Κι έφευγα μες στο χρόνο Και πορευόμουν Προς την…
Εκεί που βυθίστηκα για να σε βρω έχει χαθεί πια το ον κι άλαλος ο προφήτης της καρδιάς μου. Είσαι σε μια μορφή απόλυτη απρόσιτη και στη ζωή την ίδια,…
ΤΟΠΙΟ Κανείς δεν καθόταν δίπλα του. Μόνος για πάντα στον απέραντο χρόνο έβλεπε το δίδυμο άστρο να πλέει ακυβέρνητο κάτω από το Άλφα του Κενταύρου. Μαγεμένος όπως παλιά…