Νίκος Παπάνας: Ένα ποίημα
ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ Επιτέλους κάποιος πρέπει να θρηνήσει τη χρεωκοπία του έρωτα. Δέκα χρόνια έχω που το λέω κι όλο δεν προλαβαίνω. Επίσης κάποιος πρέπει ν’ απαντήσει: Τελικά πώς…
ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ Επιτέλους κάποιος πρέπει να θρηνήσει τη χρεωκοπία του έρωτα. Δέκα χρόνια έχω που το λέω κι όλο δεν προλαβαίνω. Επίσης κάποιος πρέπει ν’ απαντήσει: Τελικά πώς…
Ύστερα από καιρό πολύ, -πόσες δεκαετίες;- και πάλι τον συνάντησες. Έμοιαζε με παιδί κλαμένο που το χαϊδεύεις βιαστικά και το στέλνεις να παίξει, μη σε καθυστερήσει στη δουλειά. …
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ Οι λέξεις καμιά φορά αυθαδιάζουν. Ειδικά το πρωί μέσα στο γκρίζο και με την υγρασία να σου τρυπά το δέρμα. Προσπαθείς να τις βάλλεις σ΄ένα κήπο ευφρόσυνο γεμάτο…
ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Πῶς νά μιλήσω με τά δένδρα τή γλῶσσα τῆς ὑπομονῆς ἐγώ, πού δέν ὑπέμεινα μήτε γιά ἕνα καλοκαίρι τόν δίκαιο ρυθμό τοῦ οὐρανοῦ; …
Όταν η άφιξη μιας εποχής Όταν η άφιξη μιας εποχής αναγγέλλεται με κρίνων σάλπισμα το γνωρίζεις πρώτα απ΄τα πουλιά το αλάθητο της φύσης, φτερούγισμα της αλλαγής κι όταν οι…
Μελάνι Νύχτα Κλείνεις το φως και όλα συνεχίζουν να υπάρχουν Ορφανά όπως εσύ στο διπλανό δωμάτιο. Έξω Το σπλαχνικό σκοτάδι Μελάνι νύχτα χύνεται Ωκεανός ενώνοντας Νεκρούς και ζώντες, ζώα και…
Πάνθηρας το σκοτάδι και απλώνεται, γλυκά πατάει το χώμα, τους σπόρους που φουσκώνουν από κάτω του μη βλάψει. Το σμάλτινο το μάτι του στη στίλβη του ουρανού τού ασέληνου…
ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΑΠΛΟ Σούρουπο μπήκε και πάλι στο σταθμό σκυφτός απ’ των αποσκευών της ζωής το βάρος. Έβγαλε εισιτήριο απλό κι αγκομαχώντας ήρθε στην πλατφόρμα. Όσα μαζί του κουβαλά - κι…
Το κουτί Ο άγγελος της ιστορίας δεν κοιτάζει προς το παρελθόν. Ο άγγελος της ιστορίας έχει μάτια διεσταλμένα, και στόμα που χάσκει ανοιχτό και φτερά τεντωμένα, αλλά δεν κοιτάζει προς…
Τόσες φορές μες στο σκοτάδι το είχε αφηγηθεί στον εαυτό της πολύ αλλαγμένο. Στο τέλος, δεν πέθαινε το κοριτσάκι. Δεν ήταν ορφανό , είχε μητέρα. Το στελνε σε θελήματα και…