Κι αυτό το κάτι γρατζουνά τον ύπνο μου Τώρα που ξαφνικά όλα τα εννοώ Και τ’ αντέχω.   (Αμέσως τότε, ξημερώνει. Γίνονται σωροί στάχτης τα βουνά. Ένας αναίτιος άνεμος σηκώνεται.)…

 τα πόδια των πτηνών είναι σκεπασμένα με λέπια και μοιάζουν με ρίζες από μικρές, επίμονες λεμονιές. Αν δεις ένα πουλί να κολυμπά, να του μοιάσεις. Αν ριζώσει ένα πουλί, θα…

Φράκταλ     Τους τοίχους ψηλαφώ. Βλέπω βραχογραφίες, σπειροειδείς γραφές, σφηνοειδή σχήματα. Αποκρυπτογραφώ τις αναμνήσεις, τόσο πρωταρχικές. Αμέτοχη. Αθώα.   Αυτό είναι ένα σηκωμένο χέρι, ένας μώλωπας το βλέμμα που…

ΑΣΚΗΣΗ Η έρημος ξεμακραίνει, ήμουν συνεπαρμένος από την πάμφωτη γλυκιά της αύρα. Ένιωσα ντροπή μικρή πως εδώ ψάχνω σημάδια. Κίτρινοι κόκκοι ξεροί μαλακώνουν και τσακίζουν το καύκαλο του εγωισμού. Νιώθεις…

Οι νύμφες της Ωγυγίας  Ι.   Στον γυρισμό τους απ’ τον πόλεμο, τους ξέβραζε το κύμα στο νησί μας. Αιμορραγούσαν και ξερνούσαν θαλασσόνερο.  Ήτανε ξέπνοοι, παραλογισμένοι. Στον ύπνο τους, έκλαιγαν…

Γ ι α   τ ο  π ο ί η μ α               Με πορφυρό της Αγάπης αίμα             Θα γράψω το ποίημα αυτό.             Ερήμην σου.             Με υλικό…

ΕΚΕΙ ΚΥΡΙΩΣ   Θα ’ρθει καιρός που θα βυθιστεί κι η ποίηση στο σταχτί νερό της λησμονιάς, ή τέλος πάντων, αυτά τα όνειρα που μας συστήθηκαν ως ποίηση, θα βυθιστούνε…

Ο Ποιητής Διάβαζε τα ποιήματά του Στο κοινό Λες και ήταν προσευχή Οι λέξεις ολοκλήρωναν μια μια Με το σωστό ρυθμό Την αναπνοή τους Και παραχωρούσαν τη θέση τους στις…

Φιξ καρέ   Ο μηχανικός προβολής απουσιάζει Κι η ταινία έχει κολλήσει,   πάλι και πάλι η ίδια σκηνή   μ' εκείνον που είναι στην πόρτα, ανένδοτος, που φεύγει,  …

ΕΥΑ Με λένε Εύα και είμαι μισή - κομμάτι απ' το πλευρό του άλλωστε - Με αποκάλεσαν άτακτο στοιχείο Έφαγα το κεφάλι του ουροβόρου όφεως Αυτός την ουρά του Ο…

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ                  Τη γλώσσα εδώ μιλούν τα όνειρα στο μισοσκόταδο βαδίζοντας έξω απ’ τον ύπνο.                                                            Ι   Δεν έχει χρόνο αυτή η πόλη Μια λεπτή βροχή…