ΦΩΤΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ: Παρέλαση
Ανήλικο φεγγάρι κοίταζε απ’ το παράθυρο τι κοίταζε έβλεπε τ’ άλλο πρωί παρέλαση μαθητική σαρανταποδαρούσα, ολόκληρη απ’ τον σημαιοφόρο ως τη δόξα έβλεπε να βυθίζεται στη μέση ηλικία…
Ανήλικο φεγγάρι κοίταζε απ’ το παράθυρο τι κοίταζε έβλεπε τ’ άλλο πρωί παρέλαση μαθητική σαρανταποδαρούσα, ολόκληρη απ’ τον σημαιοφόρο ως τη δόξα έβλεπε να βυθίζεται στη μέση ηλικία…
ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ Τέλος, θα σηκωθούν τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν. Αυτή θα ‘ναι η συντέλεια του κόσμου, τα τριαντάφυλλα. Δεν ήρθαν τελικά τα τριαντάφυλλα να μας πυρπολήσουν παρέμειναν ωχρές…
Στον απέναντι τοίχο ημερολόγιο τοίχου υπάρχει τοίχος υπάρχει απέναντι λείπουν οι μέρες Καρέκλα γραφείου σε πιρουέτα ανάπηρου φωτιστικό γραφείου, μαύρο, διεστραμμένο λουστραρισμένη επιφάνεια, πάνω της, παράξενο φάκελος…
Περιέχω καφέ, κλαμπ σάντουιτς, χάπι, νερό απορώ κουζίνα στενή με περιέχει η ώρα τρέχει μαύρα ματάκια, αεικίνητα, με παρακολουθούν με αγωνία δυο κατσαρίδες στη γωνία Το παλιό νέον βουίζει…
Τ’ ανύπαρκτου χρόνου τα υπαρκτά Αγρυπνώ με ήχους σιωπής στη νύχτα του αμετακίνητου χρόνου. Ροή νερών απόμακρου ποταμού εκεί και του ρολογιού της πόλης ψηλά στο λόφο που, βαριεστημένο,…
Όλα τα δέντρα φορτωμένα φύλλα Ανεπίδοτα μηνύματα Όλες οι πέτρες με ιερογλυφικά Αρχαίες υποθήκες, αμετάφραστες Οι νύχτες όλες οιωνοί Της Νύχτας, ανερμήνευτοι Πουλί με νεύμα αδιόρατο χαράζει τα…
εντύπωση ενώ ανατέλλει ο ήλιος στον Claude Monet Ο πρόπαππος μου Ονορέ, μέγας μες στο Παρίσι τεχνοκρίτης, τη ζήση του ανάλωσε κι όλη την αυθεντία ενάντια κάποιων Μονέ Σεζάν…
Ταΐζει τον γάτο Μπήκαμε στο καθιστικό των συναισθημάτων Υπερφυσικά του ωραίου Διαλύεται ήδη η όψη του καιρού Φτιάχνουμε μαγικά διπλής σημασίας Σε παιχνίδι φιλικό Είδα την ουρά του να αιωρείται…
Ποιος σου ’δωσε καημένε καουμπόη τον ρόλο του κακού σε τούτη την ταινία και πάταγες με μίσος την σκανδάλη; Τώρα ήρθε η ώρα η δική σου να πεθάνεις και οι…
Ελλήνων λόγια πώς να εξελληνίσω! «Ελληνικά μιλούν», δεν τους καταλαβαίνω. Εμένα που ο φτωχός δεν ξέρω μήτε ο τάφος μου πού κείται –μολονότι γνωρίζουν άριστα για τ’ αλλουνού Αλέξη τον…
Μέσ' απ' τους Αμπελώνες διάλεξεν η Νύφη δρόμο να πάρει για να πάει στην εκκλησιά και καθώς βάδιζε με τ' ολοκέντητό της νυφικό τους δαντελένιους πέπλους ξέπλεκα τα μαλλιά…
Τα παιδιά δε μεγαλώνουν οι γάτες είν’ εφτάψυχες οι λέξεις είναι εύκολες αν πρόκειται γι αυτές κι αν όχι τα πέταλά τους αφήνουν τα ίχνη που πάνε πίσω σαν τα…