Ήρθε μία βροχή, θεία βροχή. —Ησύχασε πια, μου ψιθύρισε, κοιμήσου! Κι εγώ κοιμήθηκα· και ύστερα, ξύπνησα σ' άλλον ουρανό, χαρούμενο. —Αναστήθηκε ο Εσταυρωμένος; ρώτησα. —Αιώνες πριν, μου απάντησαν. —Και πού…
ΕΡΗΜΟΥ ΣΚΟΝΗ Πολιτισμένη σκόνη Από τη Σαχάρα Έβαψε τη δύση Πορτοκαλοχρυσοκόκκινη Θαμπή Με μια νοσταλγική γυαλάδα Προνεωτερικής Προβιομηχανικής Προβιοτικής Ηφαιστειακής εποχής Ερεσιχθόνων ερώτων… Και το πνεύμα τώρα ασφυκτιά Με…
Σε τόπο άγνωστο τώρα πορεύομαι Τοπίο ηφαιστειακής ερήμωσης στεγνό Γυαλιστερές παπαρούνες και άλλα κόκκινα Υποδύονται Άνοιξη -μα Άνοιξη δεν είναι, καθώς Σιδερένιοι βραχίονες ξεφυτρώνουν γύρω μου Βρόγχος στο λαιμό και …
Η μεγάλη σιωπή Ως τιμημένη άσκηση Μια λέξη όμως κάποτε αρκεί για να φτάσει το μαχαίρι στη στέρφα γη ή να γυαλίσει ένα τζάμι θαμπό στα πηγάδια της άμμου Μια…
Η κόψη του νερού Σταθήκαμε στου ποταμιού την κόψη, από τη μια μεριά εγώ, εσύ από την άλλη, κάτι έλεγες, κάτι έλεγα, τίποτα δεν ακούγαμε, ανέβαινε το νερό,…
Η πράσινη σιωπή Όταν διαβάσεις αυτό το ποίημα, εγώ θα λείπω. Μην πάει ο νους σου στο κακό, χειρότερο απ' ό,τι μου 'λαχε δεν θα συμβεί. Ίσως να κολυμπώ…
Καθόμουνα στα σκοτεινά Ήσυχος επιτέλους Χωρίς τα βάρη της ζωής Μήτε και τις χαρές της. Και κει που αναπαυόμουνα Στα τρυφερά σκοτάδια Αίφνης φωνή ακούγεται Φωνή που με φωνάζει -Λάζαρε…
Ένα Άλμα Έλα Σου πήρα ποδήλατο Να κάνεις ορθοπεταλιά και να 'ρθεις στην καρδιά μου Το άφησα στην αυλή σου Μ' ένα ματόχαντρο Κι ένα κουδουνάκι για να…
"μόνον ζη έκαστος το παρόν τούτο το ακαριαίον" Μάρκος Αυρήλιος 1 Τα χείλη Σου ήλιος φωτίζουνε καθώς χαμογελάς τη νύχτα της ψυχής μου. 2 Ο…
Σουρικάτες Σκέφτεσαι άλλα Λες άλλα Κι άλλα δεν δέχεσαι Ούτε να πεις Ούτε να σκεφτείς Σου λείπω Μου λείπεις Μαζί μεγαλώσαμε Μόνοι ζήσαμε Είσαι εκεί Πάντα εκεί Είμαι εδώ Πάντα…
Καταδικασμένοι να ζουν στην κόλαση της ευφορίας και της απάτης βυθίζονται όλο και περισσότερο σε ένα αιώνιο σκότος. Έρεβος των αισθήσεων και των πολιτισμών χωρίς όρια εκτροχιασμένοι από την αρχέγονη…
ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΤΑΜΙΑ Άγουρη κι ατίθαση η νιόφερτη άνοιξη, γλιστρούσε τη βιασύνη της στην ακροποταμιά, έριχνε τα μαλλιά της ξέπλεκα στ’ ανυπόταχτα νερά και το φεγγάρι νιο κι αδέσποτο να σκύβει και…
