Ανθούλα Δανιήλ: Ένα σπάραγμα του Αλκαίου  – και ένα ποίημα του Γιάννη Αλύτη-Βόμβα*

] Κυπρογένη εν σε κάλωι, Δαμοανακτίδ [ ].παρ ελάαις εροέσσα [ις] καταήσατο ευφροσύναις. ως γαρ οί [γ] οντ' έαρος πυλ[ αι αμβ]ροσίας οσδόμενοι [.] αις υπαμε [ ] κηλαδε. […

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ από το Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου  

Σάββατο, 4   ΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΑ ΤΟ ΣΤΕΝΌ, βρεμένο καλντιρίμι -πάνε  κάπου  τρακόσια  τόσα χρόνια- ένιωσα ν’ αναρπά- ζομαι  «διά  χειρός»  Ισχυρού  Φίλου  και,  πραγματικά, όσο να  συνέλθω, έβλεπα  να …

1 Comment

Χρ. Δ. Αντωνίου:  Ο Θανάσης Κωσταβάρας και το δράμα του ανώνυμου αγωνιστή.  

Ήταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 που πρωτοδιάβασα ποιήματα του Θανάση Κωσταβάρα από τη συλλογή του: Ο μουγκός τραγουδιστής και συνοπτικός οδηγός ’63-’71, (1982), εκδόσεις Θεμέλιο. Πρόκειται για ένα…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Ο έρωτας  

(Τότε, στην σκέψη του χάους η λέξη «Έρωτας», αίφνης, πυκνώνει. Και μια ομίχλη, βαριά από φτεροκοπήματα και στεναγμούς, φέρνει την πολυπρόσωπη θεότητα. Παμφάγος, παντοκράτωρ, πάνδημη και παντέρημη ανασαίνει. Με το…

0 Comments

Γεωργία Παπαδάκη: Η αιτία  

                            Περίλυπο ανάμεσα στα θαλερά τ’ αδέλφια του                    στέκει γκρίζο κλαδί ξερό.                      Κι ετούτη την αυγή, τούτη τη χρυσαυγούλα,                    μέσα σε μια βαθιά ρυτίδα του…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: «Σκιτσογραφίες 5×5: Λίζα Διονυσιάδου»

Χιόνι Το χιόνι, αυτό το λευκό εξαγνιστικό κάλυμμα της κάθε ασχήμιας, ασκεί πάνω μας γοητεία που μοιάζει με την «Παρ ‘ολίγον ευτυχία» του Ελύτη. Όνειρο ευτυχίας, συνδυασμένο πάντα με την…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη, Μνήμη Οδυσσέα Ελύτη: Λίγα λόγια για την Ποίησή του

Ο Οδυσσέας Ελύτης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1911. Οι γονείς του Παν. Αλεπουδέλης και Μαρία Βρανά κατάγονταν από τη Μυτιλήνη και ήταν εύποροι. Από το 1929 πραγματοποιεί τη…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Από το “Σημειώσεις για το Άγραφο” (προδημοσίευση)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΓΗ;     Ξημέρωμα η ψυχοκόρη Σάρα ντύνεται Φορά την μπλε της πουκαμίσα και την παλιά με τα κεντίδια Την μια πάνω στην άλλη   Τυλίγεται στο…

0 Comments

Βάλτερ Πούχνερ: ΑΣΜΑ

Το τραγούδι είναι μέσα μας, μα τίποτα δεν ακούγεται,  παρά η σιγή - το τραγούδι είναι μέσα στα πράγματα, τα ζώα, τα φυτά  η κτίση αναπέμπει ύμνους σιωπηλούς αποκρυπτογραφούνται από…

0 Comments

Γιάννης Δάλλας: Ένα ποίημα

Οι δυο γέφυρες Από τα ουράνια  τόξα  κάτω  ώς τις αερογέφυρες είδα  τους φίλους μου  έναν-έναν  να  εκτοξεύονται προς τις πλωτές  ή κρεμαστές  του διαστήματος Εγώ   κρατώ  τις δυο σημαίνουσες…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Ελένη Αντωνιάδου, Κείμενα για τον ΤΙΤΟ ΠΑΤΡΙΚΙΟ – Ως πού μπορεί να φτάσει ένας «χωματόδρομος» Εκδ. Βακχικόν, 2019  

Ο παρατηρητικός αναγνώστης εντοπίζει στα στοιχεία ταυτότητας του βιβλίου δύο ονόματα «τρανά», όπως θα έλεγε και ο Σικελιανός, τα οποία  διεκδικούν το μεγάλο ενδιαφέρον και την προσοχή μας. Αρχίζω από…

0 Comments

Κική Δημουλά: Ένα ποίημα

ΠΕΡΑΣΑ Περπατῶ καὶ νυχτώνει. Ἀποφασίζω καὶ νυχτώνει. Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη. Ὑπῆρξα περίεργη καὶ μελετηρή. Ξέρω ἀπ᾿ ὅλα. Λίγο ἀπ᾿ ὅλα. Τὰ ὀνόματα τῶν λουλουδιῶν ὅταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οἱ…

2 Comments