Χρήστος Αντωνίου: Δυο ποιήματα
ΚΡΙΤΙΚΗ (Στην Ανθούλα Δανιήλ) Αφαιρώ διακριτικά μάσκες με πολλά ψιμύθια περούκες που φορούν ουτιδανοί ηθοποιοί για να κρύβουν τα απρόσωπα πρόσωπά τους. Βγαίνω…
ΚΡΙΤΙΚΗ (Στην Ανθούλα Δανιήλ) Αφαιρώ διακριτικά μάσκες με πολλά ψιμύθια περούκες που φορούν ουτιδανοί ηθοποιοί για να κρύβουν τα απρόσωπα πρόσωπά τους. Βγαίνω…
(Χάνοντας) στο ίδιο στημένο παιχνίδι Δε θα φοβάται πια Μήπως και τον σκοτώσουν Το ποτό και το τσιγάρο Και τ' αχάριστα πλήθη των ανθρώπων…
(αποσπάσματα) -άφηναν όλα πίσω μια τόσο δα λακκούβα και μέσα σ’ αυτήν βρώμικα νερά φύλλα έπεφταν επάνω και μικρά ζουζούνια κολυμπούσαν όλος ο κόσμος μια μουσική ένα γέλιο ένα…
ΜΥΓΑ Κομμάτια των ματιών της ο φακός Βλέπει το ’να σκοτάδι, τ’ άλλο φως Στο ’να κομμάτι χώμα Στ’ άλλο ουρανός Εκεί παραφρονεί και γίνεται οίστρος ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ…
Ο Τόλης Νικηφόρου έχει διαγράψει μια μακρά και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πορεία στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων, με πλήθος ποιητικών συλλογών και πεζογραφημάτων. Στο χώρο της ελληνικής ποίησης πρωτοεμφανίστηκε το 1966…
ΑΣΚΗΣΗ ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ Κι όμως, κινείται. Κάτι το απειροελάχιστο προστίθεται Και αφαιρείται. Σημειώνω μια ανεπαίσθητη μετατόπιση. Μια επιτάχυνση στον ορατό Μια επιβράδυνση στον αόρατο κόσμο. Μάταιες δοκιμές πάλι και…
Κοιτάζοντας γύρω αφουγκράσου το αναπάντητα δοσμένο, την ουτοπία σύλλαβε, αγγίζοντας των σωμάτων τα δελεαστικά αινίγματα. Στο λευκό περπάτα πισωβλέποντας την θάλασσα, πίνοντας του φεγγαριού τα κίτρα. Κι αν σ’ αποσπάσει…
ΠΟΙΗΤΗΣ Ένα λεμόνι που απ’ το ακραίο πάθος γίνηκε κόκκινο, μα ελάχιστοι οι τολμηροί για να το κόψουν. (Πόσο μάλιστα να το δοκιμάσουν). Μια αλήθεια τόσο μεγάλη, που σαν κατάματα…
10 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ Το σήμερα σηματοδοτεί την λήξη του πολέμου, Βιολιά ηχούν πίσω από τα όρη, Ασκείς ελαφρώς πίεση στα χέρια μου, Καλός οιωνός για την άνοιξη. Κι…
Συγγνώμη Τα δυο παιδιά ξεκίνησαν να παίξουνε στο δρόμο. Κανένας μας δε πρόσεξε τις φλόγες στα μαλλιά τους, ούτε τα φύκια που έκρυψαν το φως από τα μάτια. Τα δυο…
Το σ’ αγαπώ από το Α ως το Ω Ήρθες και όλα πια ταιριάζουν λες κι είχαν γίνει απ’ την αρχή για κάποιο λόγο κι η πόλη αυτή είχε χτιστεί…
- Ι - ο πατέρας με στόμα κλειστό ελαφρά τον άγγιζα στο φαρδύ ζωγράφιζα μέτωπό του ένα μήλο * δυό κουρτινάκια τραβηγμένα στα χείλη και τον έβλεπα μέσα... …