Το τελευταίο ταξίδι   Τρέχει το τρένο στις σιδερένιες ράγες, τις πληγές του κρύβει στο ρυθμό μιας επανάληψης, χωρίς σταματημό. Τικ, τακ τοκ, –τικ, τακ, τοκ κι ο ήχος χάνεται…