Παυλίνα Παμπούδη: Η Ποίηση ως πρώτη γλώσσα ή ως γλώσσα Νοημάτων

Δυσκολεύομαι να γράφω για τις λέξεις με λέξεις: Όλα τότε φαίνονται λιγότερα, μικρότερα, περιπλοκότερα, λανθασμένα και χιλιομεταχειρισμένα. (Κάτι τέτοιο είχε πει ο Dylan Thomas και κάτι τέτοιο πρέπει να βασανίζει…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ

 Η (πέρα από την προσληπτικότητα της νόησης) έννοια «χρόνος» απασχολεί εμμονικά την Ποίηση. Προσωπικά, σε όλα μου σχεδόν τα ποιητικά βιβλία ο χρόνος παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο (στα δυο μάλιστα συνθέτει…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη:  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ

Στα επείγοντα επικρατούσε πανδαιμόνιο. Τραυματιοφορείς έτρεχαν στους διαδρόμους σπρώχνοντας φορεία, γιατροί και νοσοκόμοι μπαινόβγαιναν βιαστικά στα χειρουργεία, σκοντάφτοντας διαρκώς πάνω σε παραζαλισμένους τραυματίες και συνοδούς. Στον πηχτό αέρα αιχμηρές κραυγές…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Μικρό προσωπικό, συνειρμικό λεξικό, Κ, Λ, Μ

ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ Οι κατσαρίδες είναι ένας κόσμος που ζει, λάθρα, παράλληλα στον δικό μου. Τις φοβάμαι, όχι τόσο λόγω της κατασκευής τους, του υπεροπλισμού του εξωσκελετού τους, της αντοχής τους, της…

1 Comment

Παυλίνα Παμπούδη: Νυχτολόγιο XXIV

Κοιμάμαι – ύλη ασταθής, πιο ασταθής Υπόνοιες διάσπασης, πού είσαι; Παλεύω τα σεντόνια Μορφή να πάρω, ποια μορφή; Εικόνες σε καλειδοσκόπιο Αποχωρίζονται, σμίγουν ξανά, αποχωρίζονται Πανσέληνος σε έξι, σε δώδεκα…

0 Comments

Παυλίνα Παμπούδη: Ο άγνωστός μου Γιώργος Σεφέρης (μια που πολύ σεφερολογούμε αυτές τις μέρες…)

* Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα * Κράτησε τη ζωή του ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή *Του άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας *…

0 Comments