Παναγιώτα Λάσκαρη: ένα ποίημα
ΡΟΔΟ ΜΟΝΑΧΑ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ Ἀπὸ ψηλὰ ἡ λύπη γιὰ μέρες ρόδο ἑκατόφυλλο ἔραινε τὸν ἀέρα πυρακτωμένη σὲ διαστολὴ φάους Φεβρουαρίου στεφάνη πορφυρή. Μὰ γιὰ τὴ λύπη δὲν…
0 Comments
18 Φεβρουαρίου 2023
ΡΟΔΟ ΜΟΝΑΧΑ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ Ἀπὸ ψηλὰ ἡ λύπη γιὰ μέρες ρόδο ἑκατόφυλλο ἔραινε τὸν ἀέρα πυρακτωμένη σὲ διαστολὴ φάους Φεβρουαρίου στεφάνη πορφυρή. Μὰ γιὰ τὴ λύπη δὲν…
ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΡΟΔΟ Ω Ρόδο, τι άρρωστο που είσαι! Το αόρατο σκουλήκι αυτό, Που όλο πετάει μέσα στη νύχτα Στης θύελλας το ουρλιαχτό Την κλίνη σου τη βρήκε…
ως πότε προσμένεις το αύριο και χάνεις το τώρα ως πότε; σιωπή νοσηρή οχλαγωγία το ρόδο ανθίζει μέσα στη σιωπή καταφύγιο ο κόσμος καταρρέει…