Remy de Gourmont: Σκόνη για τα σπουργίτια (γ’). Μετάφραση: Βασίλης Πανδής

81. Αν ο έρωτας δεν περιείχε το μυστικό της ζωής, θα ήταν απλώς το εγωιστικότερο πάθος ή μια ευχάριστη ασχολία αμφισβητήσιμου ίσως γούστου.   84. «Άγνοια» αποκαλούμε γενικώς την έλλειψη…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: ΠΕΡΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Για να θεωρεί κάποιος ότι βρίσκεται στην σωστή πλευρά της ιστορίας, πρώτα πρέπει να σιγουρευτεί ότι βρίσκεται στην πραγματικότητα. ( μια σκέψη μου)   Δεχόμαστε, αφού συμβουλευθούμε και το λεξικό…

0 Comments

Μαρία Τσάτσου: ένα διήγημα

Η ΓΑΤΑ Ό, τι είχε απομείνει από την άλλοτε σε ανθοφορία Σταθούλα Ξερή κατηφόριζε την Αριστοτέλους εκείνο το σκοτεινό απόγευμα ενώ φυσούσε διαπεραστικά ένας μικρός προκαταρκτικός Βαρδάρης. Το αποστεωμενο πρόσωπο…

0 Comments

Γιάννης Ευσταθιάδης: Ανοιχτό μικρόφωνο, μονόλογοι και ομολογίες, εκδόσεις Μελάνι

Ο υπότιτλος του βιβλίου «Μονόλογοι και ομολογίες» δίνει το στίγμα των κειμένων. Πράγματι πρόκειται για μονολόγους οι οποίοι ηχογραφούνται από μικρόφωνο (φανερό ή κρυφό). Συνήθως έχουν εξομολογητικό χαρακτήρα, κάτι σαν…

0 Comments

Βασίλης Μαστρογιάννης: Με περίσκεψη, εκδόσεις Φίλντισι

   Η απαρχή της περιόδου της καραντίνας σήμανε την ανατροπή της αίσθησης ελευθερίας που θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε και συναισθηματικά νιώσαμε εγκλωβισμένοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι.   …

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: Η  Λολίτα του Ναμπόκωφ (μερικές σκέψεις πάνω στην αφηγηματική μαστοριά).

Η Λολίτα του Ναμπόκωφ γράφτηκε στα αγγλικά και πρωτοδημοσιεύτηκε το 1956 στο Παρίσι. Τρία χρόνια αργότερα δημοσιεύτηκε στην Αμερική. Στα Ρωσικά μεταφράστηκε από τον συγγραφέα το 1960. Πρόκειται για το…

0 Comments

Λίζα Διονυσιάδου: Μερικές σκέψεις για την διανόηση

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στην Μόσχα, επισκέφθηκα το Σπίτι του Λογοτέχνη (ναι! Ακόμη υπάρχουν τέτοιοι χώροι στην Ρωσία του Πούτιν), και μεταξύ άλλων βιβλίων που μου κίνησαν την προσοχή, ξεχώρισα…

0 Comments