Κατίνα Βλάχου: Αντίο, Φραντσέσκα μου!
Αντίο, Φραντσέσκα μου! Είχε μείνει πια η σκιά του εαυτού της η Φραντσέσκα. Σε οίκο ευγηρίας, κλινήρης εδώ και δώδεκα χρόνια, μόνο ανάσκελα, ούτε στο πλάι δεν μπορούσε να γυρίσει.…
Αντίο, Φραντσέσκα μου! Είχε μείνει πια η σκιά του εαυτού της η Φραντσέσκα. Σε οίκο ευγηρίας, κλινήρης εδώ και δώδεκα χρόνια, μόνο ανάσκελα, ούτε στο πλάι δεν μπορούσε να γυρίσει.…
Στη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας της ελληνικής γλώσσας, κάποιες εκφράσεις διατηρούνται στη Νέα Ελληνική με αυτούσια την αρχική μορφή τους· άλλες όμως έχουν επιβιώσει ώς τις μέρες μας μορφολογικά…
ΜΕΘΩΡΙΜΟΤΗΣ ΄Ολα τριγύρω αλλάζουνε Κι όλα τα ίδια μένουν Μανώλης Ρασούλης, «Υδροχόος» Χούς εί και εις χούν απελεύσει. Ιωάννη Δαμασκηνού, Νεκρώσιμος Ακολουθία Σήμερα…
ΤΟ ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ Το μπρούτζινο χέρι της πόρτας επίμονα κτυπούσε για να ξυπνήσει την μαμή και ας ήταν βαθιά μεσάνυχτα. Στο άνοιγμα της πόρτας, στο μισοσκόταδο, στεκόταν ο γνωστός όγκος…
Μια λέξη στον Πλάτωνα / χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια× Το βράδυ βρήκα την περικοπή: / ‘υών πόλιν’ μας λέει. Γ. Σεφέρης, ‘Επί Ασπαλάθων’, διασκευή. Εἰ δὲ ὑῶν πόλιν, ὦ…
Πριν από μένα, η σκιά μου πού ανήκε; Η σκιά σου; Η παρασκιά; Η άλως; Δεν πρόφταινα απάντηση Υπήρχε, δεν υπήρχε Ανέβαινε ο βυθός Κατέβαινε το οδόστρωμα Έξω από μας…
“Shadow as usual” - “Our shadow taller than our soul” Στην κατά Jung πορεία της εξατομίκευσης, το πρώτο ψυχο-νοητικό πρότυπο που συναντάμε είναι αυτό της Σκιάς. Το άρθρο…
Εκδρομή στον Αχέροντα Κολυμπώ στον όρμο της Αμμουδιάς. Τα νερά αστράφτουν στον αυγουστιάτικο ήλιο. Κάπου εδώ στον κόλπο εκβάλλει ο Αχέροντας που κατεβαίνει από τις Πηγές και δροσίζει τη θάλασσα.…
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ Είμαστε στη θάλασσα Βαθιά, κάτω απ’ το νερό Οι δυο μας. Συνήθως το φοβάμαι το νερό, Αλλά όχι τώρα. Αναπνέουμε κανονικά, χωρίς μάσκες, Ή έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον.…
Λάμπει η αγάπη Σ’ αγκαθωτό στεφάνι Κάθε σου Πάσχα Πάλι και πάλι Είναι παρών παντού αλλά έχει από χρόνια πια σωπάσει Μύστης κρυφής ελπίδας και γνώστης ουράνιων…
Βαθιά στο δάσος βαθιά στο δάσος κυνηγοί και αγωγιάτες, πραματευτές του νου κυνηγούν, σκοτώνουν κι ύστερα εύθυμα τα σφάγια τους διαλαλούν. αμέσως ντύθηκες εσύ κόκκινου ουσάρου φορεσιά και το γουνάκι…