Ήμαστε τρεις, ήμαστε δυο, ήμουνα μόνος εγώ, δεν ήμαστε κανείς… [ÉREM TRES, ÉREM DOS, ERA JO SOL, ÉREM NINGÚ...] Στη Ρόζα Λεβερόνι Ήμαστε τρεις, σκυφτοί, σε τρύγο…
Η στιγμή Η στιγμή όπου, έπειτα από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς κι ένα μακρύ ταξίδι στέκεις στη μέση του δικού σου δωματίου, σπιτιού, μισού ακρ, τετραγωνικού μιλίου, νησιού, χώρας, και…
ΔΙΗΓΗΜΑ 70 Με τη δολοφονία του καλοκαιριού στο πλακόστρωτο αυλής από ξερά φύλλα Φθινοπώρου βούλιαγμα νησιών ψυχής από την απρόσμενη φυγή μπήγοντας μαχαίρι σε αρμούς ζωής ξεφεύγοντας χώρες θλίψης…
Το «ευ» της Ευαγγελίας Το κοριτσάκι κάθεται στην άμμο. Είναι απόγευμα. Το κορμάκι του σκυφτό, φοράει τα φουσκωτά μπρατσάκια, και μοιάζει πολύ σοβαρά απασχολημένο. Μπροστά του, σε μια περίπου κυκλική…
Το Λίγο του κόσμου, το πρώτο της βιβλίο που διάβασα, ξεγελούσε: Η ποιήτρια δεν έδειχνε ακόμα τόσο ανησυχητικά ανόμοια προς οτιδήποτε, ούτε καν προς τον εαυτό της – δεν προκαλούσε…
