“Μακριά σ’ έν’ άλλο κόσμο γίνηκε αυτή η αποκριά” ( Μίλτος Σαχτούρης, Η Αποκριά) “Το βράδυ βγήκε το φεγγάρι αποκριάτικο γεμάτο μίσος…” ( Μίλτος Σαχτούρης, Η Αποκριά) …
Καθένας γυρεύει μια απάντηση Σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και χάζευα το βύθισμα του ήλιου όπως το κάνουν όλοι με λαγνεία λυτή φλερτάρουν τα χρώματα σμίγουν μαζί τους αγγίζουν…
ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Φυσάει στη θάλασσα σήμερα, φυσάει σκοτάδι εκτυφλωτικό κι οι ανοιχτοί ορίζοντες φέρνουν σπιθίζοντα φύλλα και πουλιά. Σπείρες τα σύννεφα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες προς το δικό τους κέντρο.…
I Ακούω να ’ρχεται βαρύ το φεγγάρι, ακούω τον ύπνο να πηγαίνει αλαφρύς, τα μαχαίρια όλα η μνήμη μου ακονίζει στης θύμησης την πέτρα. Επτά κοράκια αδειάσανε της παπαρούνας…
Στον τελευταίο σταθμό της δεκαετίας ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες (…) Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσουν. Γιώργος Σεφέρης, Τελευταίος σταθμός, Ποιήματα, Ίκαρος Τριάντα μία Δεκεμβρίου. Έντεκα…
Πες χρώματα δες χρώματα Λες κόκκινο. Τόνος στην πρώτη συλλαβή, ορμάει πάνω σου, η ένταση διαρκής, καρφί πάνω σε ακατάσχετη αιμορραγία. Ύστερα σκέφτεσαι επαναστάσεις για να τη σταματήσεις. Ύστερα βάφεις…
Μέσα στο πυκνό σκοτάδι σέρνονταν οι οιμωγές. Άνθρωποι αλυχτούσανε σαν σκύλοι. Είχανε μεταμορφωθεί, μαζί κι ο τόπος, γέμισε κόκαλα και αίμα. Βγήκανε τα θηρία και ξεσκίζανε σάρκες τρυφερές και σάρκες…
Ανήλικο φεγγάρι κοίταζε απ’ το παράθυρο τι κοίταζε έβλεπε τ’ άλλο πρωί παρέλαση μαθητική σαρανταποδαρούσα, ολόκληρη απ’ τον σημαιοφόρο ως τη δόξα έβλεπε να βυθίζεται στη μέση ηλικία…
