Δήμητρα Κατιώνη: 10 μικρά ποιήματα
Ο τυφλοπόντικας ολοταχώς σκάβοντας τα λαγούμια της λαχτάρας, προς την άλλη άκρη της νύχτας, γνωρίζει ότι τα μάτια είναι άχρηστα όταν με νύχια και δόντια κανείς ανοίγει το δρόμο…
Ο τυφλοπόντικας ολοταχώς σκάβοντας τα λαγούμια της λαχτάρας, προς την άλλη άκρη της νύχτας, γνωρίζει ότι τα μάτια είναι άχρηστα όταν με νύχια και δόντια κανείς ανοίγει το δρόμο…
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ Μπήκα στα δεκατέσσερα. ‘Έχω για κεφάλι ένα μάτσο από σιχαμερά φυτά. Με επηρέασε κάτι που διάβασα, πριν μια βδομάδα. Τα χρόνια τα παλιά λάτρευαν τη Φύση. Την έλεγαν…
Λυγμοί που ηχούν Μέσα απ’ τα φθινοπωρινά Βιολιά Γίνονται πόνος Που ολοένα μου πληγώνει Την καρδιά Κατάχλωμος Κάθε που το ρολόι Χτυπάει την ώρα Μέρες παλιές Αναπολώ Και κλαίω…
Φλογάτες λεύκες Ανεβαίνουν στα ύψη Φθινοπωριάζει --- Με κίτρινο φως Ο Σεπτέμβρης ξανά Βρέχει δάκρυα --- Εποχή μήλων Το φως κύλησε δίπλα Κι εσύ λείπεις --- Οκτώβρης…
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τότε Παρασκευή ίσως Μ’ έκοψαν πάλι Πρόχειρα παιδί από χρόνο: Σταυρό από πεντάλφα Βαφτιστικά λουστρίνια από μαύρο ζώο Φιόγκο από μυαλό Φόρεμα άλλο μέγεθος Λόγια πετούμενα Χεράκια…
(αποσπάσματα) -άφηναν όλα πίσω μια τόσο δα λακκούβα και μέσα σ’ αυτήν βρώμικα νερά φύλλα έπεφταν επάνω και μικρά ζουζούνια κολυμπούσαν όλος ο κόσμος μια μουσική ένα γέλιο ένα…
Ι άστρο του βορρά το χθεσινό χαλάζι έγινε χιόνι ΙΙ στείλε μου Μάη λίγα τριαντάφυλλα ας είναι πρωί ΙΙΙ γυμνά τα κλαδιά ψύχος καιροφυλακτεί παρέα η βροχή IV περνά ο…