Από τον καιρό που πέθανε ο παππούς της, διαρκώς αναζητούσε δικαιολογίες για ανύπαρκτες υποχρεώσεις για να μην πάει στο χωριό. Δεν ήθελε πια να πηγαίνει εκεί, ούτε για να δει…
Δεκέμβρης. Οι πρώτες του μέρες, με το χιόνι να σκεπάζει τις στέγες, να ντύνει με άσπρο ρούχο τη χλόη στα πάρκα. Να επιμένει στις άκρες των δρόμων, στις ανήλιαγες γωνιές.…
Χωρίς εσένα Κρυώνω χωρίς εσένα Δεν κατάλαβα ποτέ Πώς ξέρει ο αέρας Ότι εσύ έφυγες. Το σύμπαν συρρικνώνεται Σαν ραγισμένη μπάλα Και αφήνει πάνω μου τα κρύα κουρέλια…
Φθινοπωρινό Αλλάζουν χρώμα θάλασσα και ουρανός. Κάπου στο βάθος, ρουφούν απ' το γκρίζο που μας τυλίγει Νεφικά φαινόμενα Μιλήστε τώρα ! Βουρκώνει ο ουρανός απ΄ τη…
Τέλος Αθόρυβα το τέλος γράφεται Άνω τελεία στην αρχή Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη. Αύριο λες, αύριο πάλι Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια Φουσκώνει μεγαλώνει στο…
ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ Οι μηροί σας μηλιές τ’ άνθη τους αγγίζουν τον ουρανό. Ποιον ουρανό; Τον ουρανό που ο Watteau κρέμασε την παντόφλα μιας κυρίας. Τα…
ΧΙΟΝΙΑ Ο Βαγγέλης το φθινόπωρο του 1948 ήταν 15 χρονών. Μαθητής στο Γυμνάσιο Καρδίτσας, μακριά από το σπίτι του και από τον απότομο, αυταρχικό πατέρα του, άνοιγε το μυαλό…
Μνήμη Ἀνδριάνας πρεσβυτέρας (1904-1989) Ἀναστασίας (1906-1999) Στέψις Μὲ δυὸ-τρεῖς πασχαλιὲς ἡ ἀγγονὴ τὴ στεφάνωσε. Χαλαρὸ τὸ μαντήλι ποὺ στραγγάει τὶς πλεξοῦδες. Μελιχρὸ ἀχνορόδισε τὸ σκυφτὸ πρόσωπο. …
Δεκέμβρης Α’ Κι έπεσε ξανά το χιόνι παχύ καυτό επάνω στις πληγές μας Έκανε ξανά τον κύκλο του ο χρόνος ανάσα με τους δείκτες της μέσα στα βλέμματά…
Όταν άνοιξαν την πόρτα κόκκινο χιόνι τριγύρω. Πάγος στο χρώμα της φράουλας. Είχαν μαζέψει τα παλτό των πεθαμένων. Δεκαπέντε χρόνια υπόγεια. Αυτοί που μείνανε λίγοι. Τους λέγανε όλους Μαρία και…
ΧΤΥΠΑ ΓΟΡΓΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Χτυπά γοργά η καρδιά μου, όταν θωρώ Ουράνιο τόξο στ’ ουρανού την άκρη. Έτσ’ ήταν στης ζωής μου την αρχή, Έτσι και τώρα που…
