Κ.Χ. Λουκόπουλος, προδημοσίευση από τη Νουβέλα «Οικογενειακή ρίζα 88» Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΘΡΟΥΜΠΙΟΥ – ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ___________

Η Αναστασία, τέταρτο τέκνο της Μυρσίνης Σταύρου Καλογερή, ήρθε στον κόσμο με σχετική ευκολία, αν εξαιρέσουμε το αριστερό της χεράκι που σφήνωσε ανάμεσα στην κοτύλη και στην ηβική σύμφυση  της…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Ροΐδης – Προυστ – Μια παράδοξη παραλληλία  Β’ Μέρος

''Το βιβλίο μου είναι ένας πίνακας ζωγραφικής'' -Μαρσέλ Προυστ.     Ο Ντεζεσέντ του «Ανάποδα» Άλλωστε ο αφηγητής ισχυρίζεται πως ο νεαρός Μαρσέλ- κι ίσως όχι μόνο αυτός- δεν είναι άλλος…

0 Comments

Γιώργος Γάββαρης: ένα ποίημα

ΤΑ  ΔΥΣΚΟΛΑ   Τώρα φτάνουμε στα δύσκολα. Είναι ακριβώς η ώρα. Προσπαθείς να επιστρέψεις σε μια άλλη εποχή διασχίζοντας αχανείς εκτάσεις έχεις έναν περίεργο τρόπο να σκοτώνεις τ΄αχνάρια. Αμίλητος μες…

0 Comments

Λένη Ζάχαρη: Αυτός ο χρόνος που φεύγει…

Αυτός ο χρόνος που φεύγει γεμάτος πόνο, οργή, θλίψη, αγωνία, θάνατο… Αυτός ο χρόνος που φεύγει με τον Διχασμό για σημαία του, τις Γυναικοκτονίες να έχουν σημαδέψει τις εποχές του……

0 Comments

Κωνσταντίνος Μπούρας:  Περί Χρόνου στο θέατρο Ροές. “9.25” από την ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμΩς κινείται».

Από το «Εμείς κι ο Χρόνος» του Τζων Πρίσλεϋ (έτσι το γράφαμε τότες), που παίζαμε φοιτητές στην Ίριδα στις αρχές της δεκαετίας τού 1980, μέχρι αυτόν τον διαλογισμό σε κίνηση,…

0 Comments

Johanna Schaible: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και θα είναι… Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά, Εκδόσεις Μάρτης

Δισεκατομμύρια χρόνια πριν, φτιάχτηκε η Γη. Χιλιάδες χρόνια πριν, οι άνθρωποι έχτισαν πράγματα πολύ μεγάλα. Έναν μήνα πριν, ήταν ακόμη χειμώνας. Που θα είσαι σε μια ώρα; Πώς θα γιορτάσεις…

0 Comments

Θανάσης Τριανταφύλλου – Ένα ποίημα κι ένα χαϊκού

ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ   Συνταξιδιώτες είμαστε όλοι στον χρόνο, διαδρομών περιορισμένων· κι αυτός γελάει και ταξιδεύει· κι όλο ταξιδεύει, χωρίς να νοιάζεται, καθόλου, αν είδαμε τα πάντα κι αν όλα…

0 Comments

Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Γιώργος Βέης, Λεπτομέρειες κόσμων, Ύψιλον / βιβλία, 2006

Mερικές σκέψεις για έναν ποιητικό κόσμο                                              Συ, όταν τα ουράνια                                            Ρόδα με το αμαυρότατον                                            Πέπλον σκεπάζει η νύκτα,                                            Συ είσαι των ονείρων μου                                            Η…

0 Comments