ή το «Κατά Μάρκον (Βαμβακάρην…)» για δεύτερη χρονιά (και για πολλές άλλες) στο κατάμεστο «Τόπος αλλού».   Το έχω πει και θα το ξαναλέω μέχρι να αφήσω την τελευταία πνοή…