Με τους ήχους μιας παλιάς τρομπέτας

Τα όνειρα μπουκέτα δροσερά

Σφιχτά δεμένα στο κατάρτι του ανέμου

Λικνίζονται στον ρυθμό ενός ξέφρενου βαλς

Νοτίζει αυτής της θάλασσας η αλμύρα

Τους ήχους χάλκινης παλιάς τρομπέτας

Αποξηραμένα φύλλα σπάνιων φυτών

Σε λεύκωμα μαθήτριας ξεχασμένα

Μυρωδάτα τα όνειρα μπουκέτα

Δεμένα στο κατάρτι, που ορίσαμε

Ως το δικό μας φλάμπουρο, ανεμίζουν

Σαν ρίγανης φρεσκοκομμένης το ματσάκι

Που σε χρυσόχαρτο στεγνώνει απλωμένο

Ή στο παλιό στον ήλιο μπακιρένιο ταψί

Το πάντα χρήσιμο από παλιά αρχαία προίκα

Ποιος ξέρει από πότε ξεχασμένης

Και το βινύλιο στο πικάπ να στέλνει

Τους ήχους του Gillespie χάλκινους

Εδώ κι ώρα πολλή από το χάραμα

Λες και τιμητικό ένα άγημα παρουσιάζει όπλα

Σαν σε ταξίδι τελευταίο αγαπημένων.

Θ.Τ.