Με την προσεγμένη εκδοτικά (Περισπωμένη) και τυπογραφικά (Ελισσαίος Μπαλής γαρ εκ του πολυτίμου Αναγράμματος) νέα συλλογή της Χρύσας Ευστ. Αλεξοπούλου, με τίτλο ‘της γραφής – και άλλα γλωσσογραφικά ποιήματα‘ ανά χείρας, με ένα λευκό (ως η λευκή σελίδα που έχει ομπρός του κάθε δημιουργός ως πρόκληση γραφής) καλαίσθητο εξώφυλλο, χαρακτικά καλλίγραμμα κι ολοφάνταστα σε εξώφυλλο (υπό του Γιάννη Ευθυμιάδη) και οπισθόφυλλο (το των εκδόσεων της Περισπωμένης) μετήλθα ποιήματα μεστά, ολοκληρωμένα στην σιγή της δημιουργίας, αρκούντως στοχαστικά αλλά και εμπραγμάτως αιτιολογημένα και δομημένα στα σημεία, σύντομα αλλά και εκτενή, με δεινή λιτότητα και εκφραστικότητα. Ώριμη γαρ η ποίηση της αγαπητής μας Φιλολόγου και Σχολικής άλλοτε Συμβούλου Ανατολικής Αττικής.
Από του χειμάρρου των στίχων κρατώ τον πλουτισμό λέξεων, εικόνων, εντυπωμάτων στον νού κάθε διψασμένου αναγνώστη, καθώς τού δίνουν ολοκληρωμένη να σχηματίσει εικόνα περί της γραφής, των συμπτωμάτων της μηδέ των σημείων και των σχημάτων που την συντονίζουν εξαιρουμένων, ώστε να διαβαστεί με ακρίβεια και συνέπεια κάθε ένα εξ αυτών των ποιημάτων και να γίνει αμέσως αντιληπτή στην καθολικότητά της η ποιητική αυτή περί γραφής συλλογή, καίτοι ορισμένως περιέχουσα κρύφιους υπαινιγμούς και διαστρωματώσεις βέβαια των νοημάτων που διαπλατύνουν τα απλά μεγέθη λέξεων μορφημάτων και γραφής. Οι στίχοι ώριμοι, ώριμοι και στιβαροί, κυλούν νεράκι καθώς ακολουθούν ο ένας τον άλλον σε στίχον ελεύθερο, χωρίς περισπασμούς, αλλά με εσωτερική μεταξύ των λέξεων μείζονα ενότητα συνθέσεως. Δεν μπορείς να πετάξεις τίποτα! Όλα συνθέτουν την μείζονα εικόνα. Αυτή είναι η αίσθησή μου από την ανάγνωση της συλλογής και την καταθέτω.
Ανέγνωσα από την αρχή ίσαμε το τέλος, από το Α ώς το Ω και βρήκα μεταξύ άλλων και συγκράτησα τρισσώς ή και περισσότερο την αναφορά στην «ανάγκη» και θυμήθηκα την γνωστή από δεκαπενταετίας ποιήτρια Χρύσα Αλεξοπούλου, να επιμένει σε αυτήν την αρχαιοελληνική ήδη έννοια από τα παλαιότερα ποιήματά της.
Σε κάποιον στίχο έντονα ανακάλεσα Κικήν Δημουλά (Ι. 3, σ. 13 : ‘γυμνές προθέσεις’, αλλά και ολόκληρα τα Ι. 1, σ. 11 και Ι. 12, σσ. 22-23), Μίλτον Σαχτούριν (Ι. 5, σ. 15), Καβάφη βέβαια (ΙΙ. α΄ 8, σ. 38), ανακάλεσα Σαπφώ σε πολλά ποιημάτια της ενότητας ΙΙ. γ΄ (1-5) ενώ η λαμπρή συνομιλία με ζώντες μείζονες της ημετέρας ποιήσεως δημιουργούς ποιητές, ως ο Αντώνης Φωστιέρης (Ι. 10, σ. 20) και ο Κυριάκος Χαραλαμπίδης (ΙΙ. γ΄ Ω΄, σ. 60) στην τιμητική κατακλείδα, προσέθεσαν πιότερη χαρά, διότι τούς εκτιμώ εξόχως, όπως και παλαιότερα έχω σημειώσει, για το δημιουργό κι έλλογό τους οξύγραφο κάλαμο.
Την όλη καλοδομημένη συλλογή, αυστηρά συναρμοσμένη, στο όλον και στα μέρη, συντονίζει το πλέον κατάλληλο motto εκ του Yeats: «Δεν είναι δυνατόν να καταλάβουμε την ποίηση χωρίς μια πλούσια μνήμη».
Αν η προηγούμενη συλλογή της Χρύσας Ευστ. Αλεξοπούλου βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (2021) ποίο βραβείο μέλλεται για την παρούσα;
Θοδωρής Σαμαράς
