Παλιότερα διάβαζα περισσότερα περιοδικά. Κυρίως θεματικά, άρα και μερικά «για γυναίκες».

Δε λέω, είχα μάθει πάρα πολλά χρήσιμα πράγματα από διάφορες ειδικές που τιμούσαν το φύλο μας (συγγνώμη γι’ αυτό, αλλά τότε ακόμα υπήρχαν δύο φύλα μόνο, ασχέτως με το πώς τα χρησιμοποιούν) γράφοντας άρθρα με την απαραίτητη συνοδευτική φωτό.

Είχα μάθει λοιπόν πως:

– Πριν φύγω για την δουλειά το πρωί, θα πρέπει να χοροπηδήσω κρατώντας μια φρυγανιά με μαργαρίνη ή βούτυρο (και στην πορεία του χρόνου κάτι χωρίς λακτόζη, γιατί μπορεί να είμαι κι αλλεργική και να μην το ξέρω).
– Για να φτιάξω φρουτόκρεμα στα παιδιά μου, οφείλω πρώτα να τραγουδήσω για να ενεργοποιηθούν οι βιταμίνες στα πορτοκάλια.
– Για να συνηθίσω τις γόβες, πρέπει να περνάω δυο φορές την εβδομάδα όλο το σπίτι με ηλεκτρική σκούπα φορώντας 12ποντο.

– Για να μην με κερατώσει ο άντρας μου, πρέπει αραιά και πού να κάνω την Ποκαχόντας που σκουντουφλάει βγαίνοντας από την βάρκα ή την Κατγούμαν που νιαουρίζει παίρνοντας διαφραγματικές αναπνοές.
– Για να τα έχω καλά με την πεθερά μου, πρέπει να το κάνω να μοιάζει με ατύχημα.

[Και καλά όλα τα παραπάνω, μα πώς στο καλό να ανεβάσω βάρκα στο διαμέρισμα, βρε κορίτσια;]

  Δεν ξεχνώ φυσικά τις πολύτιμες συμβουλές για τις σχέσεις:

–  Δέκα τρόπους για να μην σου φύγει

–  Είκοσι τρόπους για να σου ξανάρθει

–  Η απίστευτη ιστορία μιας κούγκαρ*
–  Έτσι ξεπέρασε η Δώρα Ψώρα το χωρισμό της από τον Άρη Πάπαρη
– Τι ζητούν από σένα οι άντρες
– Πώς να εθιστεί σε σένα

Ας μην μιλήσω για τα ρεπορτάζ μόδας και well being:

Από πού να αρχίσω;

Από το πώς πρέπει να περπατά μια γυναίκα που σέβεται το φύλο της;

Από το ότι αφιερώνουν μια σελίδα (μια σελίδα, ρε φίλε) για το πώς πρέπει να λουζόμαστε;

Από το ότι όποια δεν χρησιμοποιεί μαλακτική μπορεί μέχρι και να καταδικαστεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;

Από το τι πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε στην ντουλάπα μιας γυναίκας; (ΑΜΑΝ, τι είμαι τελικά;)

Από το ότι φέτος θα φορεθεί οπωσδήποτε ο ένας ώμος όξω; (ποιον ώμο να βγάλω όξω, άραγε, για να μην παρεξηγηθώ; )

Από το ότι έχει αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζω τα αγγούρια; (είτε ολόκληρα, είτε σε φετούλες).

Μετά όμως ήρθαν έτσι τα πράματα, νά μια ερωτική κρίση, νά μια καρδιακή, νά μια κρίση συνείδησης, νά και μια οικονομική κρίση μετά συγχωρήσεως νά!, πάρτε και μια πανδημία για να καταλάβετε ποιος κάνει κουμάντο, εεε, τα ‘κοψα τα περιοδικά, αλλά δεν έκοψα ποτέ την ανάγνωση και την ενημέρωση:

Αφοσιώθηκα στην ακίνδυνη (για την ψυχική μου υγεία) ανάγνωση ετικετών συσκευασιών και τιμών στα σούπερ μάρκετ (γιατί με κάτι πρέπει να αντικατασταθεί το πρωινό βούτυρο, δεν φτάνουνε τα μισθά, κυρ Στέφανε)

Δεν αντέχω άλλο, μάτια μου –κινδυνεύω!

Δεν μπορούσα πλέον να διαβάζω συνέχεια τι δεν είμαι και τι πρέπει να γίνω.

Το μόνο που μπορούσα να κάνω με αυτά τα περιοδικά είναι σαϊτες.

Ένα είναι το κακό:

Δεν μπορώ να κάνω σαϊτες με τα ηλεκτρονικά άρθρα τέτοιου είδους. Ούτε να πετάω κάθε τρεις και λίγο το κινητό μου στον τοίχο!

Πώς να πιάσεις από το γιακά το reel, το story, το post, το βιντεάκι και να το κολλήσεις στον τοίχο φωνάζοντας “τι λες, καλέ;” ή “σοβαρά τώρα;” ή “καλά, τώρα θες να μας τρελάνεις, κουκλίτσα μου;” κι άλλα τέτοια επιστημονικά;

Ποιος τρόπος υπάρχει να μην με σπρώξουν στην κατάθλιψη όλα αυτά τα (διαστρεβλωμένα) περί Θετικής σκέψης, ή μαγικών συνταγών, αλλά και τα “μην αγχώνεσαι!!!!” (εεεεε, πέστο έτσι καλέ, πώς στο καλό δεν το είχα σκεφτεί; )

Και καλά εγώ, έχω και κάποια ηλικία, πες πως έχω γλυτώσει. Τα νέα κορίτσια, οι νεαρές γυναίκες; (…)

Ώρες ώρες αναπολώ το χοροπήδημα με τη μαργαρίνη…ξαναμπαίνουμε στον πάγο δηλαδή (…)

Όσο διατηρώ την ψυχραιμία μου σκέφτομαι πως ούτε δολιοφθορά με παίρνει να κάνω, γιατί ακόμα δεν έχω ξεχρεώσει το λάπτοπ και το χρειάζομαι για να ενημερώνομαι από διάφορες πηγές για άλλα πράματα που μπορεί να θεωρούνται δευτερεύουσα σημασίας, όπως:

Πολλές (και πολύ δημοφιλείς) αποκριάτικες στολές για κοριτσάκια Δημοτικού είναι σαν στολή εργασίας σε μπουρδέλο για παιδόφιλους.

Οι εφηβικές εγκυμοσύνες έχουν αυξηθεί στη Δύση.
Πολύ συχνά ακόμα οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερο από τους άντρες για την ίδια δουλειά.
Ακόμα προσπαθούν να κάνουν τις γυναίκες να αντιμετωπίζουν τον άντρα σαν (Τον) εχθρό, από τη μια, και σαν τον υπέρτατο και απρόσιτο στόχο, από την άλλη.

Ακόμα ανατινάζουν σχολεία όπου φοιτούν κορίτσια.
Ακόμα υπάρχουν μέρη όπου λιθοβολούν μέχρι θανάτου γυναίκες επειδή τις βίασαν.
Ακόμα εκατομμύρια γυναίκες υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή.
Ακόμα γυναίκες πουλιούνται ως νύφες για μερικές κατσίκες.

Όταν μια Ολυμπιονίκης γυναίκα λαμβάνει ένα μετάλλιο, όλοι ασχολούνται με το ποιος είναι ο αρραβωνιαστικός, ο γκόμενος ή ο μπαμπάς της.
Ολοένα και περισσότερες γυναίκες γίνονται επαγγελματίες μανάδες.

Ακόμα υπάρχουν βίντεο με καλεσμένους που εξηγούν πώς ακριβώς πρέπει να δέρνεις την γυναίκα σου.

Ακόμα -και κάθε τρεις και λίγο- άλλη μια γυναίκα πέφτει νεκρή από το χέρι του συντρόφου της ή γεμίζει συχνά πυκνά μελανιές και κατάγματα από …τα άτιμα ντουλάπια της κουζίνας.
Ακόμα αντί για «γυναίκα», λένε «γκόμενα».

Και πόσα ακόμα…

Τι να πω, ας πρόσεχαν όλες αυτές οι γυναίκες!

Λέτε όλες τους να ‘χουν δυσλειτουργικό ωροσκόπο;

Ή μήπως δεν έχουν μάθει ακόμα να χρησιμοποιούν μαλακτική μετά από ένα λούσιμο που σέβεται τον εαυτό του;

Φ Τ Α Ν Ε Ι  Π Ι Α !

* κούγκαρ = η σούπερ ουάου κυρία που “βγαίνει” με πολυυυ μικρότερούς της άντρες και είτε δεν ζει στην Ελλάδα για να την λένε καραπουτάνα, είτε είναι πλούσια και διάσημη, οπότε είτε δεν τολμά να πει κανείς τίποτα, είτε απλά δεν της καίγεται καρφάκι ό,τι και να λένε