Αστυνομικό  ή κοινωνικό μυθιστόρημα;

Δεν μπορώ  να μην πω  δυο λόγια για την νουγκατίνα. Και τι να πει κανείς, μια υπέροχη πάστα ,με απανωτές στρώσεις σαντιγύ που σε όλους αρέσει, όπως, σε όσους το διαβάσαμε, μάς άρεσε και το σατιρικό, αστυνομικό, μυθιστόρημα του Γιώργου Τριανταφύλλου, που μέσα από την προσχηματική πλοκή του αστυνομικού μυστηρίου μάς διασκεδάζει, τη στιγμή που υποδορίως ασκεί σκληρή κριτική στους πυλώνες της εξουσίας: Την Εκκλησία, την Αστυνομία, την Εκπαίδευση, χρησιμοποιώντας εκπροσώπους τους ως αρνητικούς ήρωες του έργου του. Παράλληλα,  σχολιάζει και επικρίνει και το νοσηρό σύστημα της ψυχιατρικής και των σχετικών ιδρυμάτων.

Ταυτόχρονα όμως, μας μυεί, μιλώ για τους εντελώς αμύητους, στον κόσμο της ΛΟΑΤ κοινότητας, αφού οι βασικοί ήρωές του ανήκουν στην ομάδα αυτή. Βέβαια δεν εμβαθύνει στο θέμα αφού δεν είναι δοκίμιο της, σωστότερα του Τζούντιθ Μπάτλερ, αλλά παρ’ όλα αυτά μας δίνει μια στοιχειώδη εικόνα του χαρακτήρα και του τρόπου ζωής τους και μας αφήνει να μαντέψουμε τα περισσότερα. Εχει όλα τα στοιχεία της αστυνομικής λογοτεχνίας αφού μέσα από την μυθοπλασία εξερευνάται η πλευρά της ανθρώπινης κοινωνίας που έχει να κάνει με το έγκλημα ,τη διάπραξη και την ανακάλυψη του. Ο σκοπός είναι να αποκαλυφθούν οι υπαίτιοι κι ο Σωτήρης , ο κεντρικός ήρωας ,καταφέρνει με εκπληκτικό τρόπο με την μαντάμ Δρακουλίνι συμπαραστάτη και βοηθό ,να λύσει το μυστήριο του φόνου της καθηγήτριας Ρούμη ,αλλά και να φέρει στο φως τα απαίσια κίνητρα τους.  Πανταχού παρόντα το μυστήριο και διάχυτη η αγωνία για τη τύχη των πρωταγωνιστών . .Και βέβαια το μυθιστόρημα « Το σχήμα της Νουγκατίνας» πληρεί όλα τα χαρακτηριστικά   ενός Εντγκαρ Αλαν Πόε μιας Αγκάθας Κρίστι, ενός Ηρακλη  Πουαρό  και του δικού μας του Γιάννη Μαρή.  Ως εδώ όμως.   Ο Τριανταφύλλου μας πάει πολύ πιο πέρα ,από το αστυνομικό μυθιστόρημα, Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του στηλιτεύει και καυτηριάζει όλο το σύστημα εξουσίας, η μπάλα παίρνει παπάδες, αστυνομικούς ,λυκειάρχες , καθηγητές . . Εξαπολύει τους μύδρους του στο εκπαιδευτικό σύστημα, αποδομεί σαν άλλος Χέρμπερτ Μαρκούζε τις σχέσεις ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Οι γονείς του Σωτήρη είναι υπαίτιοι για τον εγκλεισμό του στο Ψυχιατρείο κι η ψυχή του Σωτήρη είναι γεμάτη φόβο ανάκατο με απεχθεια για τους γεννήτορες του.

Και βασικά κατακρίνει  με βιτριολικό τρόπο το σύστημα της Ψυχικής Υγείας και των Ψυχιατρικών Ιδρυμάτων Ο Σωτήρης που παλεύει με την ψυχική ισορροπία  του ,που είναι έτοιμος να ξεπεράσει την κόκκινη γραμμή, ανάμεσα στη τρέλα και τη λογική , περνάει τα πάνδεινα στο ψυχιατρικό ίδρυμα κι αποδεικνύει περίτρανα ότι το σαθρό σύστημα περίθαλψης των ασθενών χωλαίνει κι είναι διάτρητο από παντού..

Θα μπορούσαμε να μιλάμε με τις ώρες για την νουγκατίνα του  Τριανταφύλλου. Ευφραίνει καρδίας αυτό το τερψιλλαρύγγιο γλυκό, όπως μας ευχαρίστησε αυτό το νεανικό, αστυνομικό, γεμάτο προβληματισμούς κι ερωτήματα βιβλίο, Τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε πάντα τέτοια.

Είναι πολύ νέος ηλικιακά με πολύ φρέσκιες ιδέες και πρωτότυπες που έχει την ευχέρεια και το χάρισμα να τις αναπτύξει…