ΑΝ
Αν σ’ έλεγαν Άννα,
Μαρία, Άννα Μαρία,
θα άκουγες την φωνή μου.
Γιατί στο όνομα που έχει, α,
στήνουν φωλιά την άνοιξη
τα χελιδόνια, η αγάπη.
Όμως, δεν έχεις όνομα
και δεν ακούς.
Δεν έχεις ανάμνηση,
και δεν ακούς.
Ας σ’ έλεγαν Ελένη.
Η ΣΚΙΑ
Θυμάσαι
εκείνη τη σκιά
με τα λουλούδια
στα μαλλιά;
Τώρα, εχάθη,
έγινε Σιωπή.
Ω, πως ηχεί.
Ωσάν σκοτάδι
βαθύ.
Πού να τη βρω;
Πώς να τη δω;
