Η «ΜΑΣΚΑ»
Την είχαν επικηρύξει οι Γονείς, η Εκκλησία , το Σχολείο , οι Κατηχητές , η Αστυνομία …και ΟΛΟΙ οι θεματοφύλακες των Οσίων και Ιερών του Έθνους και των «Χρηστών Ηθών» της νεολαίας .
Η «Μάσκα» ήταν κακόφημη. Τη θεωρούσαν ως έντυπο που διέφθειρε τους νέους, ωθώντας τους στην παραβατική συμπεριφορά κι εξοικειώνοντάς τους με το έγκλημα:
-Στον Τύπο διαβάζαμε ειδήσεις όπως : «Συνελήφθη διαρρήκτης φέρων στην oπισθία τσέπη του παντελονιού του το περιοδικό Μάσκα», θυμάται ο Τζίμμυ Κορίνης, ένας από τους συνεργάτες και μετέπειτα διευθυντής του περιοδικού.
Η ΜΑΣΚΑ κυκλοφόρησε το 1935 έκανε (με διαλείμματα) μιαν εκπληκτική πορεία (έφτασε να πουλά 45.000 τεύχη εβδομαδιαίως) κι «έκλεισε» στα 1974.
Τα αγόρια της εποχής την αγοράζαμε με χίλιες προφυλάξεις από το περίπτερο ή το βιβλιοπωλείο, την ανταλλάσσαμε (χέρι με χέρι) και τη διαβάζαμε σε καθεστώς παρανομίας κάτω από τις κουβέρτες, κλειδωμένοι στο αποχωρητήριο, την ώρα που (υποτίθεται) διαβάζαμε τα σχολικά μαθήματα, σε μικρές καλοκαιρινές αποδράσεις, κλπ, κλπ. Την κρύβαμε ανάμεσα στα σχολικά βιβλία μας, κάτω από τα στρώματα, στις σχολικές τσάντες, σε αραχνιασμένα ντουλάπια, ράφια και συρτάρια, σε αποθήκες και όπου αλλού πιστεύαμε ότι οι γονείς μας δεν θα ανακάλυπταν το «σώμα του εγκλήματος»:
«Τα αγόρια του Μεσοπολέμου και της μεταπολεμικής εποχής έφαγαν πολύ ξύλο για τη “Μάσκα” και «Χρειαζόσουν πολύ τσαγανό και τσιλιαδόρο για να πας να την αγοράσεις από το περίπτερο» , θυμάται, και πάλι, ο Τζίμμυ Κορίνης.
Η «ΜΑΣΚΑ» παρέμεινε, σ’ όλη τη διάρκεια της πορείας της, ένα λαϊκό περιοδικό-θρύλος, με φτηνό χαρτί από χαρτοπολτό, μια pulp έκδοση στα πρότυπα των αντίστοιχων αμερικανικών.
Από τις σελίδες της «Μάσκας» πέρασαν ο Ντετέκτιβ Χ , ο Άνθρωπος-Αράχνη , ο Νυχτερίδας, ο Ντετέκτιβ Φάντασμα, ο Πράκτορας 5, ο Λέμμυ Κώσιον, ο Ζορό , ο Γουάϊατ Έρπ, ο Γερόλυκος, ο Φου- Μαντσού, ο Αρσέν Λουπέν, ο Φαντομάς και άλλοι πολλοί, χαρακτήρες δισυπόστατοι, κοσμικοί και ευυπόληπτοι την ημέρα, που μετατρέπονταν (οι καλοί) σε σκληρούς τιμωρούς του εγκλήματος, τη νύχτα. Ταυτόχρονα, είχαν στυλ, ο καθένας το δικό του, στον τρόπο που δρούσαν όσο και στα μέσα που χρησιμοποιούσαν. «Σκληρές» αστυνομικές ιστορίες, αμερικανικής κοπής (σε μετάφραση), με σκοτεινούς εγκληματίες αλλά και με σκληροτράχηλους μαχητές του «καλού», σε περιπέτειες που έκοβαν την ανάσα:
«Τότε βγάζω το λούγκερ με τη σειρά μου, του το στήνω στη μόστρα και του λέω αυτά, αλλά με ύφος που πιο ζόρικο δεν υπάρχει:
-Πρόσεξε, μούτρο: Ένα «ναι» θα πεις ή ένα «όχι» κι άλλες κουβέντες δεν θέλω. Θα με οδηγήσης εκεί που θα με πηγαίνατε παρέα και οι τρεις ή θα σε στείλω στον άλλο κόσμο και θα ψάξω να βρω μόνος μου το μέρος; Διάλεξε και πάρε!
-Θα σε πάω! Μου λέει χωρίς περιστροφές.»
ΜΑΣΚΑ, «Οι ερασταί της Λιζέτας», νέα καταπληκτική περιπέτεια του άσσου του FBI Λέμμυ Κώσιον
Τα εξώφυλλα της «ΜΑΣΚΑΣ» ήταν πανέμορφα, με απλές γραμμές, με έντονα χρώματα, συνδυασμός κινηματογραφικής αφίσας και λαϊκής εικονογράφησης, με χυμώδεις ξανθές να κοιτούν τον αναγνώστη γεμάτες τρόμο και κοντά τους άντρες με σαγόνια τετράγωνα και σκληρά χαρακτηριστικά, πέτσινα γάντια, καμπαρντίνες με σηκωμένο τον γιακά, ρεπούμπλικες κατεβασμένες ως τα μάτια, με μια μπερέτα στο χέρι, έτοιμοι να υπερασπίσουν τις γυναίκες και τους αδύναμους από τους κακούς, που πρόβαλλαν σαν απειλητικές σκιές στο σκοτάδι .
Η «ΜΑΣΚΑ» «έκλεψε» πολλές όμορφες στιγμές από τα χρόνια μας τα μακρινά.
Τη θυμόμαστε πάντα με νοσταλγία και τους ήρωές της τους χαιρετάμε, στις μεγάλες μας αναπολήσεις, αγγίζοντας το μπορ του καπέλου μας .
Αυτοί ξέρουν πως ΠΟΤΕ δεν ήμαστε με τους κακούς.
