Ε9

έχω δυο σπίτια κανένα δικό μου

το ένα στην άβυσσο το άλλο στην παράδεισο

και τα δύο στην γη

*

νύχτα φορά της ψυχής μου

ποιος κορυδαλλός θα έρθει

πάλι να καθίσει πάνω στους Ψαλμούς

θέλει κρέας ο κάλλιστος κόσμος

κι εσύ νύχτα φορά της ψυχής μου

δεν θες να το παραδεχτείς

εδώ έξω απ’ τον χρόνο

πόσο χρειάζεσαι την ημέρα

*

από μιαν αίσθηση του επείγοντος

εδώ σταθήκαμε για να σας βλέπουμε να έρχεστε

ψάρια που χάσατε τα νερά σας

μέσα στο κάτοπτρο της ρητίνης

παγοθραυστικά του μέλλοντος εσείς

εδώ με τα κεριά του εσπερινού

σε αναρίθμητα χαρτάκια γράφοντας

ποιήματα υπέρ αναπαύσεως

απόψε του αγίου μάρτυρος Παμφίλου

σαν να μην είχε προφέρει ποτέ

κανείς από τηλεφώνου

την τρομερή λέξη timor

*

γίνεσαι φράκταλ

Κυριακή ρηξιγενής αναδασωτέα

στην ημερήσια διάταξη βρίσκονται

κτερίσματα της εποχής του χαλκού

οι αντιμονιούχες συγκεντρώσεις

όλες οι αναφλέξεις

του ενυπνίου που χωνεύει

την θεότητα

το σκυλί τόσο κυλίστηκε

στα χόρτα

που έγινε πράσινο

μεσημέρι καίει βαθύς

ο ήλιος του χειμώνα