ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΑ

Πηγαίνουν κι έρχονται οι εποχές
πάνω-κάτω, πάνω -κάτω
κι εγώ προσπαθώ,
γιατί όπως στο ξύλο το μαλλί μια νύχτα
μπερδευτήκαν, να πω
το κρασί κρασί και τη φράουλα φράουλα

Ναι. Μπερδεύτηκαν τα κόκκινα
μια νύχτα πάνω- κάτω
Φράουλα τα μάτια της, οι κύκλοι τους
δυο λίμνες μπρούσκο
κι ο διαβολάκος του λεκέ, ναι αυτός
Λάδι, κρασί, μελάνι, φράουλα
μπερδεύτηκε κι αυτός αφήνοντάς την
κόκκιν’ απροστάτευτη να καίγεται
χωρίς να γίνει στάχτη

Και να που εξεμάνησαν από γενιές
όλης της γης του κόσμου
οι σταχτομανείς
Μα παίρνοντάς το απόφαση συμφώνησαν
σε ένα γκρίζο ‘’ έστω’’
‘’Πάρε την αλυσίβα μας και έμπα στο καζάνι’’

Άχνιζε
Απ’ έξω άχνιζε το μπερδεμένο κόκκινο
που’ φτασε πια στο στόμα
Ο διαβολάκος του λεκέ
Λάδι, κρασί, μελάνι, φράουλα
τα είχε πια ολότελα χαμένα

Άρδευε
Τα σύμφωνα της νύχτας πάνω-κάτω άρδευε
‘’Υα’’ ψιθύρισε με τρόπο επεισοδίου
κάπως εγκεφαλικού
‘’Υα’’ φώναξε πιο καθαρά. Να πούμε πιο
σωματικά μα σίγουρ’ αποφασιστικά
κρέμασε τα ρούχα της σ’ εκείνο το ξερόκλαδο
‘’Υα’’ σ’ εκείνη τη διχάλα όλα τα ρούχα κρέμασε
φέρνοντας και μια στροφή στον κυκλικό
από κάτω κόμβο

‘’Υα’’ ξαναφώναξε με τρόπο κάπως φθινοπωρινό
ναι με τρόπο φθινοπωρινό
καμία αμφιβολία ως προς αυτό
Και να’ την αδιαμεσολάβητα καταμεσίς
της νύχτας που έτριζε. Έτριζε καθώς φούσκωνε
στρόγγυλη σαν καρπούζι.