Η λευκή τριανταφυλλιά

Τον έφεραν στο κελί μου. Τον κατηγόρησαν για ιεροσυλία. Για μέρες καθόταν αμίλητος , έτρωγε ελάχιστα και κοιμόταν καθισμένος στην ξύλινη καρέκλα. Δεν μου έριχνε ούτε μια ματιά.

Μια μέρα τον ρώτησα τι τον έφερε εδώ. Τότε γύρισε με κοίταξε και ψιθύρισε

• Έκανα το σωστό. Φύτεψα μια λευκή τριανταφυλλιά στο νεκρό της σώμα. Έτσι είχαμε συμφωνήσει. Έτσι θα συνέχιζε να ζει. Αγαπούσαμε πολύ τη φύση, τα λουλούδια, τα φυτά.  Εκείνη περισσότερο τις λευκές τριανταφυλλιές. Ο κήπος μας ήταν γεμάτος με αυτές. Μαζί τις φροντίζαμε, μαζί βλέπαμε τα άνθη τους να μας μεθούν.  Είχε αρρωστήσει, το τέλος πλησίαζε και τότε μου ζήτησε να φυτεύσω μια λευκή τριανταφυλλιά στο νεκρό της σώμα.  Έτσι θα συνεχίσω να ζω μου είπε, έτσι θα μείνω κοντά σου. Όσο θα ζεις θα με φροντίζεις, το ξέρεις ότι οι τριανταφυλλιές με την κατάλληλη φροντίδα ζούνε πολλά χρόνια. Έτσι και έκανα. Όταν την έχασα φύτεψα μια λευκή τριανταφυλλιά στο κορμί της. Την ομορφότερη του κήπου μας διάλεξα. Την επομένη γέμισε με μπουμπούκια, δεν πρόφτασα να τα δω να ανοίγουν, να μεθύσω με  το άρωμά τους και με συνέλαβαν. Πήραν το σώμα της και το έθαψαν. Την τριανταφυλλιά την πέταξα. Τώρα δεν ήθελα να την βλέπω μπροστά  μου. Δεν άξιζε τίποτα χωρίς εκείνη . Ούτε ο κήπος μου τώρα πια. Εκείνη έδινε νόημα σε όλα. Είμαι ιερόσυλος κατέληξαν. Και έτσι βρέθηκα εδώ σε αυτό το κελί. Μερικοί είπαν ότι εγώ τη σκότωσα για να φυτέψω στο σώμα της τριανταφυλλιές, ότι έχω πάθος με αυτές. Αρνούνται να πιστέψουν την αγάπη που της είχα και το λόγο που το έκανα.

Αυτά μου είπε και έστρεψε ξανά το βλέμμα του στο κενό. Την επομένη τον μετέφεραν σε άλλη πτέρυγα και δεν τον ξαναείδα ποτέ, πέρασαν ήδη δέκα χρόνια.