ΤΟ ΠΟΡΤΡΕΤΟ ΜΙΑΣ ΚΥΡΙΑΣ

Οι μηροί σας μηλιές

τ’ άνθη τους αγγίζουν τον ουρανό.

Ποιον ουρανό; Τον ουρανό

που ο Watteau κρέμασε την παντόφλα

μιας κυρίας. Τα γόνατά σου

είναι η δροσερή αύρα –ή

μια ριπή χιονιού. Μα τι άνθρωπος

Ήταν ο Fragonard;

-σα να είχε απαντήσει οτιδήποτε.

Ώ ναι  –λίγο πιο κάτω

μια μελωδία αρχίζει να πέφτει

με αυτό τον τρόπο, είναι μία

από εκείνες τις λευκές ημέρες του καλοκαιριού,

η ψηλή χλόη των αστραγάλων σας

τρεμοπαίζει στην ακτή –

Ποια ακτή; –

Η άμμος κολλάει στα χείλη μου –

Ποια ακτή;

Ίσως λίγα πέταλα.

Πώς μπορώ να ξέρω;

Ποια ακτή; Ποια ακτή;

Είπα πέταλα από τα άνθη μιας μηλιάς.

        —————————————————————-

Για να ξυπνήσω μια ηλικιωμένη κυρία

Η γήρανση είναι

μια πτήση

μικρούτσικων πουλιών

που χτυπάνε

στα γυμνά δέντρα

πάνω από ένα στρώμα χιονιού.

Που κερδίζουν και χάνουν

Με το φύσημα ενός σκοτεινού ανέμου –

Όμως τι;

Σε σκληρούς φυκιώνες

ξεκουράζεται το κοπάδι

το χιόνι

είναι σκεπασμένο

από τριμμένους σπόρους

κι ο άνεμος μετριάζεται

από τη διοχέτευση

μεγάλης αφθονίας.